________________
उपदेशमालाविशेषवृत्तौ
तीव्रताराधने स्थूलभद्र मुनिकथा ।
॥२४२॥
CROCCORPOOOZ
त्थिगाऽऽवस्सए कए तिन्नि । तो थूलभद्दपमुहा, मेहावीणं सया पंच ॥ ३४ ॥ पत्ता तस्स समीवंमि, वायणं लिंति कालवेलाए । एकसि दोहि तिहिं च न तरंतऽवधारिउं जाहे ॥ ३५ ॥ ताहे ते उसरिया एक्कं मोत्तूण थूलभद्दमुणिं । थोयाऽवसेसए सइ झाणे सो पुच्छिओ गुरुणा ॥ ३६ ॥ न किलेस्ससि तं स भणइ, न कोइ भयवं मम कि(लामो)लेसोऽत्थि । तो खमसु किंचि कालं, दि. णंपि तो वायइस्सामि ॥ ३७ ॥ पुच्छइ सूरि भयवं ! केत्तियमेत्तं मए इहाधीयं । अट्ठासी सुत्ताई, उवमा सरिसवसुरगिरीहिं
॥ ३८ ॥ एयकालाओ ऊण-गेण कालेण पढेहिसि सुहेण । सव्वंपि दिट्टिवायं पढिया य कमेण दसपुव्वा ॥ ३९ ॥ वत्थुहिं दोहिं S/ उणा सथूलभद्दा गुरुविहरमाणा। पत्ता पाइलिपुत्ते, ठिया य से बाहिरुज्जाणे ॥ १४० ॥ जक्खाईयाउ सत्त वि, भगिणीओ थूल
भद्दसाहुस्स | गुरुणो जेट्टजस्स य, समागया वंदणनिमित्तं ॥ ४१ ॥ वंदिय गुरुं कहिं सो, जेट्ठजो पुच्छिओ गुरू भणइ । देउ| लियाए इमाए, गुणमाणो चिट्ठइ पहिट्ठो ॥ ४२ ॥ आयंतीओ ~ण, ताओ इड्ढीए दसणनिमित्तं । सीहागारो जाओ पेक्खिय, तं ताओ नढाओ ।। ४३ ॥ गंतुं गुरुण पासे, भणंति सीहेण सामि ! सो खद्धो । भीया गुरुणा भणियाओ, थूलभदो न सो सीहो ॥ ४४ ॥ पडियागयाओ बंदिय, ठिया तओ पुच्छिया कुसलवत्तं । कहियं जह पव्वइओ सिरिओ पव्वोपवासेण ॥ ४५ ॥ काराविएणमम्हेहिं, सो मओ अमरवासमणुपत्तो। रिसिहच्चा भीयाहिं, तवेण जह देवया खित्ता ॥ ४६॥ नीया महाविदेहं, तीए तित्थेसपायमूलंमि । दो अज्झयणाऽऽणीया य नामाउ भावणविमुत्तो ॥ ४७ ॥ तं वंदित्ता ताओ, गयाउ बीए दिणंमि संपत्तो । नवसुत्तुद्देसत्थं उवदिओ सो न उद्दिसइ ।। ४८ ॥ जा सूरी तमजोग्गो त्ति, भणइ तेणेरिसं तओ नायं । कल्ले कओ पमाओ, जो सो एवं वियंभेइ ।। ४९ ।। न पुणो काहामि भणंति, सूरिणो जइवि नो तुमं कुणसि । अन्ने काहिंति तओ, किच्छेण कहिंचि पडिवन्नं ॥५०॥ चत्तारि उपरिमाई, पुव्वाणि पढाविओ न उण अन्नं । पाढिजसु तो थक्काणि, तमि तह दोन्नि वत्थूणि ॥५१॥ दसमस्स अंतिमाई, सेसं अणुवत्तियं सुयं सव्वं । जावजवइरनामो महामुणी, अइसयाण खणी ॥ १५२ ।।
१ पडिसिहिसि B. फलिहिसि मुहेण ।।
Peermeroecoerceecoomence
DI||२४२॥