________________
उपदेशमालाविशेषवृत्तौ जम्बूचरित्रे
॥१७॥
पुत्तय! पुरंमि तहवि अहं। न भणिसं किंपि जओ, जाणेसि तुम सयं उचियं ॥ १९ ॥ तह कह कत्थ व तं जासि, मग्गिउ दव्वमाणिउं कहसु । गंतूण जेण सह चेव, तमहमाणेमि सह चेव ॥ ६२० ॥ तुह विरहे मागहिया, खणेण जंतूण जाइ दसम
अतिलोभे | दसं । अह भणइ तं कुमरो, दूरे छडेउमिच्छंतो ॥ २१ ॥ रयणकणयाइदीवे, गंतुं नियदिव्वपाउयारूढो । आणेऊणं तो एत्थ, IN
लोहर्गला| देमि जं किंपि इच्छेसि ॥ २२ ॥ चिंतइ अत्ता केणइ, मिसेण नेऊण जलहिं दीवंतो। मेलिन्तुमेयमाणेमि, पाउयाओ स (उभ)यं
गणिकाचडिउं ॥ २३ ॥ भणिओ कयाइ एसो, जयागओ आसिणे विमोत्तूण । तं वच्छतया इच्छियमोवाइयमेरिसं हि मए ॥ २४ ॥ JN
कथा। नइनाहमज्झदीवे, देवमणंगं समालभिस्सामि । घुसिणेणमहं गंतूणं, एउ जामाउओ मज्झ ॥ २५ ॥ निययाभिप्पायपसाहणेसिणो तेण भणियमंब ! लहुं । चलिजउ नेमि तहिं, किं अजवि किज्जइ विलंबो ॥ २६॥ हुंकारिऊण तो पाउयाओ तं पाणिणा गहे-IN ऊण । मयणाययणस्संतो संपत्तो झत्ति वरसेणो ॥ २७ ॥ मंदिरदुवारदेसे, अक्का मुकासु तासु चडिऊण । पत्ता पाडलिपुत्ते, नियवंचपवंचपरितुद्वा ॥ २८ ॥ कुमरो पच्छाहुतं, जा जोयइ ता न पेक्खए खोहि । नीहरिय पलोयइ, पाउयाओ ताओवि नो नियइ ॥ २९ ॥ परिदेवइ पावे ! पावमेरिसं आयरेसि पुणरुत्तं । जं चिंतियमासि मए, तं खलु पडियं महच्चेव ॥ ६३० ॥ जाओ लोयपवाओ, एसो स(व्वो)त्तु अवस्समेत्ताहे । जो जं चिंतेइ परस्स, तस्स तं आवइ घरस्स ॥३१॥ चिंताचुंबियचित्तस्स, तस्स तत्थागओ खगेणेगो। खयरो पुच्छइ कह तं, इहागओ किं सचिंतो वा ॥ ३२॥ वुत्ते वुत्तंते तेण, तो स संपूइऊण कंदपं । साहइ सुहपम्हललोललोयणाखोहणि विजं ॥ ३३ ॥ वरसेणेणुत्तरसाहगेण साहसधणेण सिद्धाए । विज्जाए विज्जाहर-जुवाणओ तस्स अप्पिंसु ॥ ३४ ॥ गुडियाउ दुन्नि एगा, रासहरुवं करेइ 'विलयाउ । अन्नाउ सहावं माणुसस्स अप्पेइ तह चेव ॥ ३५ ॥ एयवसाउ परिईस, साहओ होसि तं महाधीर !। कंचणरयणाणि इमाणि, होउ अतिहिस्स ते पूया ॥३६ ।। उप्पाडिऊण मुक्को,
॥१७४॥ पाडलिपुत्ते स तेण खयरेण । हिंडइ पुणो वि स विलासमंथराए गईए तहिं ॥३७ ॥ लोहग्गलाए दासीए, साहियं आउए मए
१ तिलएण 0. D तिसलाओ B. I
DecemecopeeDee