________________
उपदेशमाला
विशेषवृत्तिः
॥ ९४ ॥
अव असत्ते । भणियं वरधणुणा तो भो सागरदत्त ! जइ भणसि ॥६७॥ ता बुद्धिलस्स जोएमि कुक्कुड मा न होज विन्नाणं । तदणुन्नाए बुद्धिलकुक्कुडमेसो करे काउं ||६८ || जा जोयइ ता दिट्ठा नहेसु अथसूइयाओ बद्धाओ । तो बुद्धिलेण नायं जह विन्नाओ इयरो मे ।। ६९ ।। सणियं समीवदेसं तस्सागंतूण जंपियं तेण । मा पयडसु वइयरमद्धगं ते पयच्छामि ॥ २७० ॥ पणलक्खस्स तओ वरणा भणियं न किंपि विन्नाणं । जह बुद्धिलो न याणइ कुमरो जाणाविओ य तहा ॥ ७१ ॥ | तेणावि कड्ढियाओ सूईओ नहग्गग्गलग्गाओ । आभेडिओ तओ पुण सो तंबतूंडो पराजिणिओ ॥ ७२ ॥ पडिकुक्कुडेण बुद्धिललक्खो वि हारिमागओ ताहे । जाया दोषि सरिच्छा सागरदत्तो तओ तुट्टो || ७३ ।। तो दोवि नेइ नियमंदिरंमि आरोविजं रहे रम्मे । विहिउचियपडिवत्ती तत्थेव नयंति कइवि दिणे ॥ ७४ ॥ तन्नेनिगडिया आगओ य अह अन्नया नरो एगो । नीओ एगंते तेण वरधणू भासिओ एवं ।। ७५ ।। जो सूइवइयरो जं पणंमि तुह बुद्धिलेण पडिवन्नो । दोणारअद्धलक्खो तस्स निमित्तं इमं पहिओ ॥ ७६ ॥ हारो पन्नाससहस्स मोल्लओ वोत्तुमिय समप्पेउं । हारकरंडगमह सो गओ तओ कढिओ हारो ॥ ७७ ॥ सारयससहरकिरणुक्करो व्व परिपंडुरीकयदिसोहो । आमलगथूलनित्तुलनिम्मलमुत्ताहलिल्लो य ॥ ७८ ॥ सो दंसिओ कुमारस्स, तेण निउणं निभालयंतेण । दिट्टो नियनामंको तदेगदेसट्टिओ लेहो || ७९ || आपुच्छिओ वरधणू कस्सेस वयंस! संतिओ लेहो । सो भणइ कुमर ! को मुणइ एय वृत्तंतपरमत्थं ।। २८० ॥ जं तुम्ह सरिसनामा संति अणेगे नरा महीवलए । एवं पडिहयवयणो लहु कुमरो मोणमल्लीणो ॥ ८१ ॥ वरधणुणा वि स लेहो विहाडिओ पेहिया तहिं गाहा । अइतिव्ववम्महुम्माहकारिणी एयरूवत्ति ॥ ८२ ॥ पत्थिज्जइ जवि जए जणेण संजोयजायजुत्तेण । तहवि तुमं चिय धणियं रयणवई महइ माणेउं ॥ ८३ ॥ वरधणुणो चिंतासंगयस्स कहमेय लेहभावत्थो । नायव्वो बीयदिणे पव्वइया आगया एगा ॥ ८४ ॥ ( ग्रं. २०००) कुमरस्स सिरे कुसुमे तक्खए निक्खिवेइ भइ य । पुत्तय ! वाससहस्सं जीवसु तो वरधणुं नेइ ॥ ८५ ॥ एते तेण समं किंचिवि सा मंतिउं झडत्ति गया । तो पुच्छे कुमारो वरधणुमेयाए किं कहियं ॥ ८६ ।। ईसीसिहसियवयणो तो साहइ वरधणू जहा एसा । पव्वइया पडिवयणं मं
די
ब्रह्मदत्त
चक्रिसन्धिः
॥ ९४ ॥