________________
उपोद्
घात.
॥१४॥
अने दायिक गुणवाळा होवाथी मोहनो अनाव जणावी, परमौदारिक शरीर तेमने होय ने अने ते धातुरहित होय ने एवा कुविकल्पनुं खंमन करतां जन्मश्रीज एक शरीर होय बे ए सिद्ध वातमा शंकानो अनुद्नव जणावी, ध्यानवाळा सातमे गुणस्थानके आहार नहि होवाथी ध्यान विनाना तेरमे गुणस्थानके तेनो निषेध थतो नथी, तेमज शुक्ल खेश्याने सीधे श्राहाररहितपणुं कही शकाय नहि, केमके ते तो घणा जीवोने के अने तत्त्वार्थमां केवलीने जे अगियार परीसह कहेला ले ते आहार वगर घटी शके नहि आहारनी कथायी साधुनुं प्रमादीपणुं उतां पण वेदनीनी उदीरणा ने उदयनी माफक लोजन- कर्तापणुं मोह नथी एम जणावी, टीकामां दिगंबरोनी उत्पत्ति, रीति अने तेनुं उपकरणरहितपणुं अवार्नु कारण जणावी ग्रंथ संपूर्ण कर्यो जे. टीका स्वोपन होवाथी नवीन न्यायपछति प्रमाणे तेमां तेमणे अपूर्व विछत्ता बतावी .
पांचमा यतिलक्षणसमुच्चय प्रकरणमा साधुनां सात लक्षणोनुं विवेचन करवामां आव्यु जे जे ग्रंथ ते वखतना साधुऊना वर्तनना सुधारा माटे श्रने साधुधर्मनुं खरं स्वरूप समजाववा माटे लखायेलो मनाय बे. १ मार्गने अनुसरती क्रिया. २ शिक्षा ग्रहण करवानी योग्यता. ३ उत्तम श्रद्धा. ४ क्रियामां प्रमादरहितपणुं. ५ शक्य क्रियानो आदर. ६ गुण उपर तीव्र राग अने 9 मन वचन कायाथी गुरुमहाराजनी आज्ञानुं श्राराधन था सात लदाणो समजाव्यां . पहेला मार्ग खदाणमां मार्गनी व्याख्या करतां सिधान्तनी रीति अने आचरणानुं स्वरूप बतावी सत् अने असत् आचरणानु सारी रीते विवेचन करी गुरुनी आज्ञा प्रमाणे वर्तनारनु केवी रीते कल्याण थाय ने ते प्रतिपादन करेलुं . बीजा शिक्षायोग्यत्व (प्रज्ञापनीयत्व) लक्षणमां विधि, उद्यम, स्तुति, नय, उत्सर्ग, अपवाद अने उत्सर्गापवाद सूत्रोनुं
॥१४॥