________________
શ્રી ઉરશ્રીયાધ્યયન-૭
जहाssसं समुद्दिस्स, कोइ पोसिज्ज एलयं । ओअणं जवसं दिज्जा, पोसिज्जावि सयंगणे ॥ १ ॥ यथाऽऽदेशं समुद्दिश्य कोऽपि पोषयेत् एडकम् । ओदनं यवसं दधात्, पोषयेदषि स्वकाङ्गणे ॥१॥
અથ—કોઈ એક ભાકર્મી,જેમ મહેમાનને ઉદ્દેશીને પેાતાના ઘરને આંગણે ઘેટાને ખાધેલામાંથી બાકી રહેલ ભાજન મગ, અડદ વગેરે ધાન્ય ખવરાવીને પાપે છે, (१-१७७)
तओ से पुट्ठे परिवृढे, जायमेए महोदरे । पीणिए विउले देहे, आएसं परिकिखए || २ ॥
ततः स पुष्टः परिवृढः जातमेदाः महोदरः । प्रीणितः विपुले देहे, आदेशं परिकाङ्क्षति ॥२॥
,
અ—ભાત વગેરેના ભેાજનથી તે ઘેટું માંસની वृद्धिवाणु -समर्थ - थरजीवाणु -मोटा पेटवाणु - पुशખુશાલ અને શરીર વિશાલ થવાથી જાણે મહેમાનની ईच्छा रतु होय, तेम सोअथी उडेवाय छे. (२-१७८) जाव न इए आएसे, ताव जीवइ सेsदुहि ।
अह पचमि आएसे, सीसं छित्तूण भुज्जइ ॥ ३ ॥
