________________
શ્રી ઈષકારીયાધ્યયન-૧૪
૨૦૯ एकतः समुष्य, द्वये सम्यक्त्वसंयुताः ।। पश्चात् जातौ ! गमिष्यामो भिक्षमाणाः कुले कुले ॥२६॥
અર્થ–એક સ્થાનમાં સાથે રહીને, હું અને તમે બંને એટલે આપણે ત્રણ જણુઓ સમ્યફવ સહિત શ્રાવકધર્મનું પહેલાં પાલન કરી, પછીથી દીક્ષા લઈને ઘરે ઘરે ભિક્ષા अड ४२ ना२। वि. मथी विडा२ ४२ ना२। शु. (२९-४४५) जस्स थि मच्चुणा सक्ख, जस्स वत्थि पलायणं । जो जाणे न मरिस्सामि, सो हु कंखे सुएसिआ ॥२७॥ यस्यास्ति मृत्युना सख्यं, यस्य वास्ति पलायनम् । या जानाति न मरिष्यामि, स एव कांक्षति श्वः स्यात् ॥२७॥
અથ–જેની મૃત્યુની સાથે દોસ્તી છે, જે મૃત્યુથી બીજે નાસી શકે છે તથા જે એમ જાણે છે કે– “હું મરીશ નહીં, તે જ પ્રાણું આ કાર્ય આવતી કાલે કરીશ—એમ ઈચ્છે કે બાલી શકે; પરંતુ જ્યાં એ શક્યતા નથી ત્યાં મુલત્વી રાખ્યાના માઠાં ફળ છે-એમ વિચારી કાલે કરવાનું मार ४२। सने मारे ४२वानुमा ४२१. (२७-४४९) अज्जेव धम्म पडिवज्जयामो,
जहिं पवण्णा न पुणब्भवामो । अणागयं नेव य अत्थि किंचि,
सद्धा खमं णे विणइत्त राग ॥२८॥ अद्यैव धर्म प्रतिपद्यामहे,
यं प्रपन्ना न पुनः भविष्यामः ।
