________________
ચેાથે ઉલ્લાસ આલેખીને પ્રણય-રૅઠી ધાતુરાગે શિલામાં, પોતાને હું તુજ પદ પડયે દેરવા જાઉં છું જ્યાં, ત્યાં આંસૂઓ, ઉભરી ઉભરી દષ્ટિને લોપી દે છે;
સંખાયે ના મિલન તહીએ આપણું ક્રૂર દેવે. હાસ્ય વગેરેનું કમથી ઉદાહરણ. ૪૭વારસ્ત્રીએ સ્વર ઝણે કરી , અશુદ્ધ
હાથેથ થપ્પડ દોંધી મુજ ઉત્તમાંગે, મ ભણી જલથ જે કર્યું, પવિત્ર,
હા, હું મુ, કર વે બહુ વિષ્ણુશર્મા. ૩૭ 'નાસી ક્યાં ગઈ ? શું આ થયું? ગઈ આશીષ ક્યાં? દેવ હા ધિક જીવ્યું, પડયું વજ, દેહ તુજમાં અગ્નિ, બળી આંખ આ
એવી ગદગદ ખરી અટકતી પરની વાણુથા રયાં સૌ ચિતરામણે ય, શતધા ભીતે ય ફાટી ગઈ. ૩૮ ૪૫નિરલજ થઈ હેવાનોએ, સશસ્ત્ર જ જેમણે
કર્યું, અનુમતિ આપી, દીઠું અહીં ગુરુ પાતક,
૪ર (શિલા ઉપર ધાતુરાગ વડે તને પ્રણયકુપિત આલેખીને જે હું મને પિતાને તારે પગે પડતો ચીતરવા જાઉં છું તેવાં વારંવાર ઉભરાતાં આંસુથી મારી નજર ઢંકાઈ જાય છે. ક્રરવિધિ ત્યાં પણ આપણે સંગમ સહન કરતું નથી.>.
૪૩ (પગલે પગલે મંત્રનાં પાણીથી પવિત્ર કરેલા મારા માથા ઉપર . વેશ્યાએ પોતાને અપવિત્ર હાથ વાળીને મેટા અવાજ સાથે ઘૂંકીને, પ્રહાર કર્યો; હાય હાય હું મુવો એમ કહીને વિષ્ણુશર્મા રૂવે છે.)
૪૪ માડી તું કયાં નાસી ગઈ, આ શું થઈ ગયું! દેવતાઓને ધિકાર છે, બધી આશીષ કયાં ગઈ, જીવતરને ધિક્કાર છે, વજ પડયું ! તારાં અંગમાં અમિ! બળી આંખે ! આ પ્રમાણે પૌરાંગનાની ઘર્ધર અવાજવાળી વચમાં રૂંધાઈ જતા સ્વરવાળી કરુણ વાણી ચિત્રમાં રહેલાંને પણ રડાવે છે અને ભીંતના પણ સે કકડા થાય છે.)
૪૫ Kતમે નિમર્યાદા અને સજજ આયુધવાળા જે મનુજ પશુએ સુર તરફનું આ મહાપાતક કર્યું હોય, અનુમખું હેય, જોયું હોય તે બધા
