________________
(१७) तत्तो अणंतगुणिशं, निगोअमद्ये दुदं हो ॥ ४ ॥
शब्दार्थ:-नरकमा नारकी जीवो जे घोर अनंत कुःख पा मे , तेनाथी अनंतगणुं पुःख निगोदमां ने, ॥ ४ ॥ तंमिवि निगोअमद्ये, वसिन रेजीव विविहकम्मवसा ॥ विसहंतो तिकदुहं, अणंतपुग्गलपरावते ॥ ५० ॥
शब्दार्थः- अरे जीव! विविध कर्मना वश्यथी ते निगोदनी मध्ये पण तुं तिक्षण पुःखने सहन करतो तो अनंत पुद्गलप रावत काल सुधी वश्यो . ॥ ५० ॥ नीदरिअ कहवि तत्तो, पत्तो मणुअत्तणंपि रेजीव ॥ तत्थवि जिणवरधम्मो, पत्तो चिंतामणिसरित्यो ॥५॥
शब्दार्थः-अरे जीव ! महा कष्ट करीने ते निगोदेथी नीकली तुं मनुष्य पणाने पाम्यो जे अने तेमां पण चिंतामणि रत्न सरखा जिनेश्वरना धर्मने पाम्यो . ॥१॥ पत्तेवि तंमि रेजीव, कुणसि पमायं तमं तुमं चेव ॥ जेणं नवंधकवे, पुणोवि पमिन दुई लहसि ॥५॥
शब्दार्थ:-अरे जीव! ते जिनेश्वर धर्म प्राप्त थया बता प ण तुं जेनाथी फरीने पण संसाररूप कूवामां पमीने फुःख पमाय एवा प्रमादने करे . ॥५२॥ अवलो जिणधम्मो, न य अणुविन्नो पमायदोसेणं॥ हा जीव अप्पवेरि अ, सुबहुं पर विसूरहिसि ॥५३॥
शब्दार्थः हे जीव तने जिनेश्वरनो धर्म प्राप्त थयो, पण ते प्रमादना दोषथा तेने सेव्यो नहि; जेथी हे पात्मवैरी! तुं आगल बहुज खेद करीश. ॥ ५३॥ सोअंति ते वराया, पत्था समुवठिअंमि मरणंमि॥
