________________
१५८
दसवाससहस्साई, जहन्नमाउं धरति जे देवा || तेसिं उत्थाहारो, सत्तहिं थोवेहिं ऊसासो ॥ २७४ ॥
अर्थ - भवनपति तथा व्यंतर देवोमां ( जे देवा) के० जे देवता ( दसवाससहस्साई ) के० दश हजार वर्षानुं ( जहन्नमाउं ) के० जघन्य आयुष्य ( धरंति ) के० धारण करे छे. ( तेर्सि ) कं० ते देवताने ( उत्थाहारो ) के० चोथ पछी एटले एक अहोरात्रीनें आंतरे आहारनी इच्छा होय. अने ते इच्छा मनोहर पुद्गलोथी पूर्ण करे. तथा तेमने ( सत्तर्हि ) थोवेहिं ) के० सात स्तोके करीने (ऊसासी) के एक श्वासोश्वास होय. ॥ २७४ ॥
०
हवे पूर्वे कला स्तोकनुं प्रमाण कहे छे.
आहिवाहिविमुक्कस्स, नीसासूस्सास एगगो ॥ पाणु सत्त इमो थोवो, सोवि सत्तगुणो लवो ॥ २७५॥
अर्थ - ( आहि ) के० आधि ते मननी पीडा अने ( वाहि ) के० व्याधि ते शरीरनी पीडा . ते बन्ने पीडाथी ( विमुकस्स ) के० मुक्त थयेला एवा पुरुषना ( एगगो) के० एक एवो ( नीसासूस्सास) के० श्वासोश्वास ते ( पाणु) के० एक प्राण कहीये. अने ( सत्त इमो ) के० एवा सात प्राणे ( थोवो ) के० एक स्तोक कहीये. ( सोवि सत्तगुणो ) के० तेवा सात स्तोके ( लवो ) के ० एक लव थाय ॥ २७५ ॥
20°
हट्ठस्स अणवगलस्स, निरुत्रकस्स जंतुणो ॥ मृगे उसासनिस्सासे, एसो पाणुत्ति वुच्चइ ॥ २७६ ॥
अर्थ - (हस्स) के० हर्षवंत, [ अणवगल्लस्स ] के० उद्वेग
