________________
१८४
अर्थ - आत्मा सत्य छे; चिदानंदमयी छे; सूक्ष्मथी पण सूक्ष्म छे; उत्कृष्टमां उत्कृष्ट छे; ते मूर्त्तपणु केम फरसे ? तेमज परदर्शनमां श्रीकृष्ण कहे छे - हे अर्जुन ! शरीरमां इंद्रियो मोटी छे, अने इंद्रियोथी मन मोहुं मन करतां बुद्धि महोटी छे अने तेथी आत्मा मोटो छे ।। ३९-४० ॥
विकले हंत लोकेऽस्मिन्नमूर्त्ते मूर्त्तताभ्रमात् ॥ पश्यत्याश्चर्यवज् ज्ञानी वदत्याश्चर्यवद्वचः ॥ ४१ ॥ वेदना येन मूर्त्तत्वं निमित्ता स्फुटमात्मनः ॥ पुद्गलानां तदापत्तेः किं त्वशुद्धस्वशक्तिजा ॥ ४२ ॥
अर्थ - हंत इति खेदे. आ विकल लोकने विषे अमूर्त आत्माने विषे मूर्त्तपणाना भ्रमथकी जे ज्ञानी पुरुष छे ते अचो देखे छे, अने वचन पण अचंबाना बोले छे ॥ ४१ ॥ जे माटे जीवात्माने मूर्त्त निमित्त वेदना प्रगटपणे छे, एम जो मानीए तो पुद्गलने वेदना थह जोइये; ते माटे ए वेदना तो आत्माने अशुद्ध शक्तिथी अनुभवाय छे ।। ४२ ।।
अक्षद्वारा यथा ज्ञानं स्वयं परिणमत्ययं ॥
तथेष्टानिष्टविषयस्पर्शद्वारेण वेदनां ॥ ४३ ॥ विपाककालं प्राप्यासौ वेदनापरिणाम भाक् ॥
मूर्त्त निमित्तमात्रं नो घटे दंडवदन्वयि ॥ ४४ ॥
अर्थ - इंद्रियद्वारे करी जेम ज्ञानदिशा पोतानी मेले परिणमे छे, तेम इष्ट अनिष्ट विषय स्पर्शद्वारे करी वेदना परिणमे छे || ४३ ॥ विपाककाल पामीने आ बेदना परिणामने जेम आत्मा भजे छे, तेथी अमारे मते मूर्त्तपं ते
