________________
१४३
सर्वने समदृष्टिये जुए छे तेने पंडित कहियें ॥ ४३ ॥ एहवा जीवे इहां बेठे थकेज जगत्सृष्टिने जीती लीधी ने तेनुं मन समता पाम्युं. ते निर्दोषपणे सम्यक् जे आत्मस्वरूप तेने पाम्यो, ते ब्रह्मज्ञाने रह्यो एम जाणवुं ॥ ४४ ॥
न प्रहृष्येत्प्रियं प्राप्य नोद्विजेत्प्राप्य चाप्रियं ॥ स्थिरबुद्धिरसंमूढो ब्रह्मविद्ब्रह्मणि स्थितः ॥ ४५ ॥ अर्वाग्दशायां दोषाय वैषम्ये साम्यदर्शनं ॥ निरपेक्षमुनीनां तु रागद्वेषक्षयाय तत्
।। ४६ ।।
अर्थ - जे रुडुं मले हर्ष न करे अने भुडुं प्राप्त थये शोक न धरे, ते स्थिर बुद्धिवालो चतुर प्राणी ब्रह्मनो जाण ब्रह्मज्ञाने रह्यो छे एम जाणवुं ।। ४५ ।। हेठली दशावालाने तो जे विषमने विषे समपणे जोवुं ते दोषनुं कारण छे; अने जे निरपेक्षी मुनि तेने तो विषमने समपणे जोर्बु ते रागद्वेषनो क्षय करनार थाय छे ॥ ४६ ॥
रागद्वेषक्षयादेति ज्ञानी विषयशून्यतां ॥ छिद्यते भिद्यते वाऽयं हन्यते वा न जातुचित् ||४७ || अनुस्मरति नातीतं नैव कांक्षत्यनागतं ॥ शीतोष्णसुखदुःखेषु समो मानापमानयोः ॥ ४८ ॥
अर्थ – रागद्वेषना क्षयथी ज्ञानी मुनि विषयनी शून्यतापणाने पामे छे. तेने कोई छेदी शके नही, कोई भेदी शके नही, कोई ही शके नही; केमके ते पोतानो आत्मा आत्मस्वरूपे माने छे ।। ४७ ।। ते ज्ञानी पुरुष गई वस्तुने संभारे नहीं अने अनागत वस्तुने इच्छे नही, शीत अने उष्ण तथा सुख अने दुःख, क्ली मान ने अपमान ए सर्वने - समपणे माने छे ॥
४८ ॥
