________________
प्रत्यक्ष ज्ञान पण नथी थतुं ॥ ३७ ॥ तथा हुं आ अनुभवू छु, ते हुं संभारं छु-ए अवधारणथकी आत्माने त्रैकालिक एकताज्ञान ते क्षणिकपणे बाधकारी थाय छे ॥ ३८॥ नास्मिन्विषयबाधो यत् क्षणिकेऽपि यथैकता ॥
नानाज्ञानान्वये तद्वत् स्थिरे नानाक्षणान्वये ॥३९॥ नानाकार्येक्यकरणस्वाभाव्ये च विरुध्यते ॥ स्याद्वादसन्निवेशेन नित्यत्वेऽर्थक्रिया न हि ॥४०॥
अर्थ:-ए नित्यात्माना मतवडे विषयबाधकपणुं न होय, क्षणिक मतने विषे पण एमज जेम ज्ञानान्वये एकत्वपणुं छे तेम स्थिर आत्माने विषे नाना क्षणने संयोगे एकता जाणवी ॥३९॥ बहु कार्यना एकीकरण स्वभावने अंगीकार करे छते विरोध पडे छे अने स्याद्वाद शैली स्थापना करवाथी नित्यापेक्षपणे अर्थक्रिया विरोध पामती नथी; केमके बेहु नये प्रकृति अर्थ
अनुसरे छे; माटे ॥ ४० ॥ नीलादावप्यतद्भेदशक्तयः सुवचाः कथं ? ॥
परेणापि हि नानकस्वभावोपगमं विना ॥ ४१ ॥ ध्रुवे क्षणेऽपि न प्रेम निवृत्तमनुपप्लवात् ।। ग्राह्याकार इव ज्ञाने गुणस्तन्नात्र दर्शने ॥ ४२ ॥
अर्थः-नीलादि वर्णने विषे भेदशक्ति न होय, एम सुखे केम कहेवाय ? पर पुद्गलवडे करीने पण एक स्वभावने टाल्या विना नानाविधपणुं संभवे नही ॥४१॥ ध्रुवतापणाने विषे इक्षणने विषे पण एटले लोचनने विषे पण उपप्लव माटे निवृत्तपणे प्रेम न जोइये. जेम ग्रायाकार ज्ञानने विषे गुण छे तेम आ दर्शनमां गुण नथी ॥ ४२ ॥
