________________
प्रातरागतः पतिर्दृष्टं तत्स्वरूपं, हामृता प्रियेति भृशं खेदं कृत्वौर्ध्वदेहिक कार्या विधाय तदस्थीनि गृहीत्वा गंगां प्रति प्रस्थितः ॥ ४१ ॥
यमुनातटे प्राप्तः, दृष्टश्च तत्र तिष्ठत्या पणमास्यते तेन बात्रेण समं विरक्तीभूतया तयैव भार्यया सः ॥ ४२ ॥
जातानुतापया च तया प्रकाशितं तस्यात्मस्वरूपं याथातथ्येन ॥ ४३ ॥
पाठकः प्राह, अनुदरसे तां, किंत्वेतानि तदस्थीनि विविधानिज्ञानकथनेऽपि ए तानि तदस्थीनीत्येव वदन् न प्रतिपाद्यते ॥ ४४ ॥
मनाते तेणीनो स्वामी आव्यो, अने ते स्वरूप जायुं; त्यारे अरे ! मारी प्रिया मृत्यु पामी, एम घणो खेद करीने तथा पछी तेणीनां मृत कार्यो करीने, तेणीना हामकां लेइने गंगा प्रत्ये जना प्रयाण कर्तुं ।। ४१ ।।
अनुक्रमे यमुना नदीने कांवे ते पहोंच्यो, अने त्यां तेज निशाळीग्रानी साथे उ मास बाद विरक्त यइने रहेली तेज खीए तेने जोयो ॥ ४२ ॥
पश्चात्ताप यत्रार्थ । तेणीए तेने पोतानुं खरेखरुं स्वरुप प्रकाशित कर्तुं ॥ ४२ ॥
त्यारे पाठ करूं के, तेलीना जेवी तुं लागे जे, परंतु तेलीना तो आा हामकां रह्यां; पछी तेणीए घणां एंधायो शांत पण ' तेणीना हामकां रखा' एमज कहेतो थको तेणीनी वात ते न स्वीकारवा लाग्यो ॥ ४४ ॥
