________________
दिमा कागाण बीहेसि । रतिं तरसि नम्मयं ॥ कुतित्याणि य जाणासि । प्रबीणं ढंकणाणि ॥ ३७॥
तया शंकितयोचईदृश एव लोकस्वनावो मुष्टिं कुर्विति मुक्तमतः परं नर्मदातरणमिति ॥३०॥
ततश्चंचलतया. तेनेव गत्रेण समं जातोऽस्याः संबंधः ॥ ३० ॥
अन्यदा निरर्गबताये देशांतरगमनाय तं गत्रं प्रतिपाद्य ग्रामांतरे गते नर्तरि गृहे : मृतकलेवरमानीयाऽग्निना संस्कृत्य च निशि तेन समं प्रस्थिता ॥४॥
| दिवसे तो तुं कागमायी बीहे , अने रात्रिए नर्मदा तरे में, तेमज खराव आराओने पण जाणे :
ने, तथा (मगरनी) अांखोना बंधनने पण जाणे ॥३७॥ का (ते सांजळी) तेणीने शंका थवायी तेणीए कह्यु के, एबोज दुनियानो स्वनाव होय छे, ए वात तुं | मुट्ठीमा राख? आजयी में नमदा तरवार्नु गेमयु ॥३०॥
पत्री चंचलपणावमे करीने तेज निशाळीग्रानी साये तेणीनो संबंध थयो ॥३॥
पछी एक दाहामो बुटापणा माटे तेणीए देशांतर जवा माटे ते निशाळीआने समजाव्यो, तथा ज्यारे || तणीनो जार कोइ बीजे गाम गयो हतो, त्यारे घरमा एक मरण पामेला मनुष्यनुं मुमद् लावीने तया तेनो त्या अग्निसंस्कार करीने, रात्रिए ते निशाळीग्रानी साथ ते परदेश चालती था ॥४०॥
