________________
॥१७॥
राजन् किमिदं योषिदह प्रारब्धं? राजाह, ममास्य पुष्कृतस्य देहत्याग एव प्रायश्चितं, यथा ऽनयतोकस्य । वयं दंम्मकृष्महि ॥ तथा स्वस्यापि किं नैव । कुर्मः कर्मदिः कृते ॥ ११ ॥ गुरुराह, निबद्धं कर्म चित्तेन । चित्तेनैव विमुच्यते ॥ स्मा
र्तादीन् पृच्छ, यतः स्मृत्यादिषु सर्वेषां पापानां मोझोपाय ऊचे ॥ १२ ॥ राज्ञा ते आहूताः, स्वमनःपापमुक्तं, स्मार्त्ता आहुः,-आयसीपुत्रिकां वहि-ध्मातां तहर्णरूपिणी ॥ आश्लिष्यन् मुच्यते पापा–च्चांमानीसंगसंनवात् ॥ १३ ॥ इति श्रुत्वा नृपस्तां कारयामास, तदादिंगनाय सजोऽनूत, तदा पुरोधोबप्पत्नटिज्यां नूपो तुजयोधृतः ॥ १४ ॥
हे राजन् ! स्त्रीने लायक एवं आ शं कार्य करवा मांमयुं ? त्यारे राजाए कडं के, मारां आ दुष्कार्यप्रायश्चित्त शरीर त्याग कर, एज ; जेम अन्यायी लाकने अमो दंग करीये बोये, तेम कोना छेद माटे || अमो अमारो पोतानो दंम शामाटे न करीये? ॥ ११॥ गुरुए कां के, मनयी बांधेनं कर्म मनयीज मूकाय , वळी ते माटे तुं स्मृति जागनाराआने पूछीजो केमके स्मृति आदिकोमा सर्व पापोथी मुक्त यवानो नपाय कहेलो डे ॥ १२॥ पनी राजाए ते स्माताने बोसाव्या, तथा तेमनी पास पोताना मननु पाप जाहेर कर्यु; त्यारे तेओए कहां के, तणीना सरखा रंग अने रूपवाळी लोखंमनी पुतळी बनावीने, तथा तने अग्निमां तपावीने, तेगीन आलिंगन करवायी, चांमासणीनो, संग करवायी उत्पन्न थयनां पापयी प्राणी मुक्त थाय ने ॥ १३ ॥ त सांजळी राजाए तेवी पुतळी करावी, तथा ज्यारे तेणीने आलिंगन करवा माटे ते तैयार थयो, त्यारे पुरोहित तया बप्पट्टिजीए राजाना बन्ने हाथों पकमी राख्या ।। १४॥
श्री उपदेशरत्नाकर.
20
२
)
666666
96666
