________________
॥ १५॥
अहो असारोऽयं संसारः, स्वप्नसदृशाः प्रियसंगमाः, तद्धर्मादन्या गतिर्नास्ति ॥४३॥ उक्तंच—यस्य धर्मविहीनस्य । दिनान्यायांति यांति च ॥ स लोहकारजस्व । श्वसन्नपि न जीवति ॥ ४४ ॥ इत्यादिदेशनां श्रुत्वा विश्वस्तौ तावाहतुः, तपस्विन् धर्मदेशक आवयोर्विवादं धर्मशास्त्रेण जंक्त्वा निर्णयं देहि ॥ ४९ ॥ यो मिथ्यावादी स ते जदय इति; मार्जार::- प्राः शांतं पापं शांतं पापं निर्विमोऽहं नरककारणाद्धिंसायाः ॥ ४६ ॥ अहिंसापूर्वको धर्मो यस्मात् सर्वहिते रतः ॥ यूकामत्कुणदंशादी —स्तस्मात्तानपि रयेत् ॥ ४७ ॥ हिंसकान्यपि जूतानि । यो हिन
सुनिर्घृणः ॥ स याति नरकं घोरं । किं पुनर्यः शुभानि च ॥ ४८ ॥
अहो! संसार तो असार ; प्रेमिओना संगमो स्वप्न सरखा ब्रे, माटे धर्म शिवाय वीजो ( संसारथी तरवानो) उपाय नयी ॥ ४३ ॥ कां ने के—धर्ग रहित एवा जे माणसना दिवसो आवे छे, अने जाय बे, ते बुहारनी धमनी पेठे श्रास लेतो थको पण जीवतो नयी ( अर्थात् मृत्यु पामेला सरखो बे ) ॥ ४४ ॥ इत्यादि देशना सांजळीने विश्वास पामेला एवा तेओ बन्ने ( तितिर अने ससलो ) तेने कहेवा लाग्या के, हे तपस्वी धर्मोपदेशक ! अमारो विवाद धर्मशास्त्र पूर्वक नांगीने तुं तेनो निर्णय करी आप ॥ ४५ ॥ जे मिथ्यावादी थाय, तेने तारे क्षण करवो; ते सांजळी विल्लाको बोल्यो के, अरे ! पाप शांत ययुं ! शांत ययुं ! ( राम ! राम ! राम ! ) नरकना कारणरूप हिंसाथी हुं तो कंटाळी गयो बुं !! ॥ ४६ ॥ अहिंसारूप धर्म सर्वोत्कृष्ट बे, केमके ते धर्म सर्वने हितकारी ; अने तेटला माटे जू, मांक, तथा मांस आदिकोनुं रक्षण कर ॥ ४७ ॥ हिंसक प्राणीने पण जे कोइ निर्दय ने मारे छे, ते घोर नरकमां जाय छे, त्यारे उत्तम प्राणीने मारनारायनी तो वातज शुं करवी ? ॥ ४८ ॥
श्री उपदेशरत्नाकर.