________________
आहारे शुचिता स्वरे मधुरता नीमे निरारंनता । बंधी निर्ममता बने रसिकता वाचावता माधवे ॥ त्यक्त्वा तं द्विजको किवं मुनिवरं दूरात्पुन निकं वंदंते बत खंजनं कृमिनुजं चित्रा गतिः कर्मणां ॥ ४२ ॥ इति, नतुरुपं काकादितोऽपि निकृष्टरूपत्वात् तथा केषुचिद् गुरुषु सम्यक् क्रियोपदेशौ स्तः, न तु रूपं, कुतश्चिछेतोर्यतिलिंगाऽधारित्वात, सरस्वतीवावनाहेतुकयतिवेषत्यागिश्रीकालिकसूरिवत् ॥ ४३ ॥इति पंचमो नंगः ॥ हंसः प्रसिधः, यथा तस्मिन् रूपं प्रसिद्धं क्रिया च कमतनालाद्याहारादिरूपा; न तूपदेशः, पिकशुकादिवत् हंसपदिणि तदप्रसिधः॥ ४ ॥
܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀
܀܀
श्री उपदेशरत्नाकर.
जेना आहारमा पवित्रता , स्वरमा माधुर्य , माळो वांधवामा निरारंनिपणुं छे, बंधुमा निर्ममप छे, वनवासमा रसिकपणुंडे तथा वसंतमा जेने वाचाळपणुं बे, एवा कोकिन पड़ी रूपी मुनिवरने दूर गेमीने, कीमा खानारा खंजन पकी सरखा कपटी यतिने अरेरे ! बोको वंदन करे , माटे कर्मोनी विचित्र गति के ॥४॥ इति वळी ते कोकिनमा रूप होतुं नथी, केमके ते तो कागमायी पण खराब रुपवाळी जे; एवी रीते केटवाक गुरुत्रोमां | सम्यक् प्रकारनां क्रिया अन उपदेश तो होय , परंतु वेषरूपी रूप होतुं नयी; केमके कोडक कारणने लीधे,
सरस्वती साध्वीने वाळवा माटे मुनिनो वेष तजनारा श्री काक्षिकसूरिनी पेठे मुनिना वेषने ते धारण करता नयी॥४३॥ एवी रीते पांचमो नांगो जाणवो ॥ हंस ए प्रसिद्ध जे जेम तेमां रूप प्रसिध छे, तेम क्रिया पण कमळ नाळना
आहार आदिक रूपी जे; परंतु तेनामां कोयन तथा पोपट आदिकनी पेठे उपदेशनो गुण नथी; केमके हंस पनीना नादनी प्रसिद्धि नथी॥४४॥
$$$ ܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀
