________________
कयकः प्रोचे, “मिळं मुंजेअव्वं, सुहं सुएअव्वं, लोगप्पियो अप्पा कायव्यो' एतत्पदत्रयस्यार्थं यः सम्यगवगवति पालयति च, तत्पार्श्वे सम्यग्धर्मः ॥ १५ ॥ ततः स विविधान् दर्शनिनस्तदर्थं प्रवन् क्वचिद्ग्रामे तपासमठे प्रापतू, तापसपार्श्वेऽयं पृचति ॥ १३ ॥ सोऽप्याह, अस्मद्गुरुणाप्येवमेवादिष्टं, परमर्थो नाऽख्यायि, ततो मया स्वधियेत्यं क्रियते ॥ १४॥ मंत्रौषधादिविधिनिोकप्रिय आत्मा कृतः, तेनाहं मिष्टं नोजनं बने, इह मरे निश्चिंतः सुखेन स्वपिमीति ॥ १५ ॥ तच्छुत्वा दध्यौ हिजः, नायमर्यः संगबते, यतः-मंतोसहिपमुहहिं । जाय जीवाण धायणं नूणं ॥ ता बोगपिओ अप्पा । कह परमत्येण श्अ होई ॥ १६॥
श्री उपदेशरत्नाकर.
कया करनारे कयु के, मिष्टान्न खावू, सुखे सुबु, तया लोकप्रिय आत्मा करवों एत्रण पदोनो अर्थ जे सम्यक् प्रकारे जाणे , अने पाळे जे तनी पासे उत्तम धर्म रे ॥ १॥ पठी ते ब्राह्मण जूदा जूदा दर्शनो१ वाळाने तेनो अर्थ पूरतो थको कोक गाममां तापसना मठमां पहोंच्यो, तथा तापसने तेनो अर्थ पूजवा लाग्यो || 8॥१३॥ त्यारे ते तापसे पण कडं के, अमारा गुरुए पण एमज का , परंतु तेनो अर्थ को नयी, अने | तेथी हुँ मारी बुधिपूर्वक नीचे मुजब करुं बुं ॥१४॥ मंत्र तया औषधी आदिकनी विधियी में लोकप्रिय आत्मा कयों अने तेथी मने मिष्टान्न जोजन मळे जे, अने आ मठमां निश्चिंत थइ सुखे सुतो रहुं हुं ॥१५॥ ते सांजळीने ब्राह्मणे विचार्यु के, या अर्थ लागु पमी शकतो नयी; केमके-मंत्र, औषधी आदिकथी खरेखर जीवोनो विधात थाय छे; माटे परमार्थथी लोकप्रिय आत्मा शी रीते थाय? ॥ १६ ॥
