________________
0000000
एवं कोइ सीसो मुग्गसेल्ससमाणो एगंपि पयं नावगाह, ततो अन्नो आयरियो गतो तो ॥ १२ ॥ एहणं गाहेमि, पवति च गर्वाध्मातमानस:- आचार्यस्यैव जाड्यं यविष्य नावबुध्यते ॥ १३ ॥ गावो गोपाल केनैव कुतीर्थेनावतारिताः, ततो पढावे मारो, म सक्कितो, लज्जितो ॥ १४ ॥ एरिस्स न दायव्वं, कस्मादिति चेत् उच्यते ; इह यस्मान्न वंध्या गौः शिरः स्तनजघनपृष्टपुच्छोदरादौ सस्नेहं स्पृष्टा सती दुग्धप्रदायिनी जवति ॥ १५ ॥ तया स्वाजाव्यादेव मेषोऽपि सम्यकूपाठ्यमानोऽपि पदमप्येकं नावगाहति, ततो न तस्य तावडुपकारः ॥ १६ ॥
एवरी को शिष्य के जे मगशेलीया सरखो होय, ते एक पढ़नो पण अभ्यास करी शकतो नयी; त्यारे बीजो आचार्य गाजतो थको आवे छे ॥ १२ ॥ अने कहे छे के, हुं ते शिष्यने नाव आपुं; तेमज वळी मनमां गर्व लावीने ते आचार्य कहे डे के, शिष्य जे जणी शकतो नयी, तेनुं कारण आचार्यनीज मूर्खाइ बे ।। १३ ।। गायोने गोवाळेज अवळे मार्गे चमावी छे, इत्यादिक बबमीने तेने जणाववा लागे छे; परंतु जणवी नहीं शकवाय ते बज्जातुर थाय बे ॥ १४ ॥ माटे एवी रीतना शिष्यने धर्मोपदेशादिक नहीं देवं; शामाटे ? एम जों कोइ शंका करे, तो ते माटे कहीये जीये के, वांऊणी गायने मस्तक, स्तन, सायळ, पीठ, पुच्छ तथा उदर आदिक प्रत्ये स्नेहसहित स्पर्श करवायी पण ते दूध देइ शकती नयी ।। १५ ।। तेम आ शिष्य पण, सारी रीते नाव्या छतां परा स्वनावयीज एक पण पढ़ने जागी शकतो नयी; अने तेयी ते प्रत्ये उपकार यइ शकतो नयी ॥ १६ ॥
श्री उपदेशरत्नाकर.
