________________
.
। १४४ श्रोस्याद्यन्तरत्नाकरे-इकारान्तं प्रकरणम् ]
नपुंसकलिङ्गे तुभतिशयितं यत् सखि तद् ‘अतिसखि' इत्यस्य रूपाणि तत्साधनिका च नपुंसकलिङ्गप्रियसखिवज्ञेया ॥
"सखायमतिक्रान्तः इति विग्रहे “राजन्सखेः" [७, ३, १०६] इति समासान्तोऽट् भवति, तदनु " भवर्णवर्णस्य " [७, ४, ६८] इति इकारस्य लुकि 'अतिसख' इति अकारान्तो भवति ॥
पुल्लिङ्गेसखायमतिकान्तः= अतिसखः' 'जिन' (७४) वत् ॥ ।:. . . . . . ... स्त्रीलिङ्क
सखायमतिकान्ता अतिसखी 'वक्ष्यमाण' 'नदी' (२२५) वत् । अट्प्रत्ययान्तत्वेन टिस्वादन “ अजेयेकण्नस्नटिताम् " [२, ४, २० ] इति डीभवतीति ।
नपुंसकलिङ्गे तुसखायमतिकान्तं यत् कुलादिकं तद्अतिसखम्' दर्शन (१५६) वत् ॥ (१८३) इकारान्तो विशेषणवाचकः 'सुसखि' शब्दः । पुल्लिङ्गे(शोभनश्चासौ सखा च सुसखा, अथवा पूजितः सखा सुसखा)
एकव० द्विव० बहुव० सुसखा सुसखायौ सुसखायः
सुसखायम् , सुसखीन् तृ• ! - सुसखिना सुसखिभ्याम् । सुसखिभिः
इत्थं सर्वमग्रे पुंल्लिा - प्रियसखि '(१४.) वद्विभावनीयम् ; विज्ञान यद्यपि “ राजन्यखेः" [ ७, ३, १०६ ] इति समासान्ताऽट्प्रत्ययस्य प्राप्तिस्तथापि " पूजास्वतः प्राक् टात् "[७, ३, ७२ ] इस्यनेन तविषेधाइटोs. भावो भाग्यः ॥
वि०
