Page Text
________________
-
X )
ના
જ
છે.
આ
પિરિશ છે.
મૃષાવાક્ય અધિકાર. ઘણી અજબની વાત છે! ઘાંચી જબરે દેખાય છે! પણ તેની સાથે લડવું તે ખરું. ‘હિંમતે મરદા તે મદદે ખુદા” એને કાંઈ દાવપેચ આવડતા નહિ હશે, તેથી હું તેને સહેજવારમાં હરાવીશ, પરંતુ અહિં લડવું ઠીક નહિ. કદાચ દેવઈચ્છાથી ઘાંચી જીતે તે શહેરના લેકે મારી ફજેતી જુએ, માટે તેની સામે જવું અને વગડામાં કુસ્તી કરવી એ ઉત્તમ રસ્તો છે. કદાચ આપણે હાર પામીએ તે પરબારા પોબારા ગણવાનું ઠીક પડે. આ વિચાર કરી જયમલ ઘાંચીની સામે ચાલ્યું. ઘડાક ગાઉ ચાલે એટલે ઉડતી ધૂળવચ્ચે ગાડાંઓની હારની હાર આવતી દીઠી. વગર બળદ ગાડાં આવતાં જે, તેણે જાણ્યું કે ઘાંચણને છોકરેજ એ ગાડાં ખેંચી લાવતે હશે. નજીકમાં આવ્યું ત્યાં તે ખાત્રી થઈ કે આ માણસ મારી સાથે લડનારે છે, તેથી કાંઈ પણ ચેતવણી આપ્યા સિવાય જયમલ્લે એકદમ ધસારો કરી ઘાંચીને ભયપર નાંખ્યો. ઘચી કાંઈ મલને ગાંયે જાય એ નહોતા. યુક્તિથી મલના હાથમાંથી છટકી સામે મૂછપર તા૨ દેતે, જંઘાતાડન કરતે તથા મોટા ડેાળા ઘુરકાવ, મલની સામે તિરસ્કારથી જેતે ઉભા રહ્યા. મલે એક જબરી રીડ કરી ઘાંચીની ગરદન પર થપ્પડ મારી, તેને પાડી, પતે ઉપર ચડયે તેજ ઘાંચી પણ પેચ કરી તળેથી ઉપર થઈ ગયે. આ રીતે ભયપર બંનેની મરદામી કુસ્તી ચાલી. પરસ્પર લડતા જાય છે ને ઉપર તળે થતા જાય છે. કેઈ કેને ચીત કરવા સમર્થ થતે “નથી. એવામાં બંને પાંચ ગાઉ આગળ નીકળી ગયા. એકતરફ ગાડા માંહેલું લેતું વેરાઈ ગયેલું છે અને બીજીગમ મલની કમરેથી છૂટી ગયેલાં સેનનાં પુતળાં પણ પડયાં છે. તેવામાં જંબુરી નામની એક કેળણુ છાણ વીણવામાટે ટેપ લઈ આવી, તેની નજરે એ બધું પડયું. ચારેતરફ જોયું છે કે માણસ દીઠું નહિ તેથી જબુરી હરખાઈને તમામ લેતું તથા તેનું ટેપલામાં ભરી ટેપલે પોતાની જાતે માથાપર ચડાવી ગામeણું ચાલતી થઈ!
પેલે મલ્લ અને ઘાંચી છેવટે થાકી ગયા. કેઈની હારજીત થઈ નહિ એટલે કાયર થઈ છૂટા પડ્યા. મધુના મનનું અભિમાન ઉતરી ગયું. અરે! હજી હું જીતી ન શકું એવા જોરાવર પણ પડ્યા છે! આથી તે નરમ ઘેંસ અને ગર્વ રહિત થઈ ગયે. ઘાંચીના મનમાં અભિમાન વધ્યું. આહા! જયમલ જે દિગ્વિજય કરનાર મલ પણ મને જીતી શક્યું નહિ, તે હવે મારી બરાબરી કરનાર કેશુજ હોય? એમ માનવા લાગ્યા. બંને જણ પોતાના માલની તપાસ કરવા આવ્યા તે ફક્ત ખાલી ગાડાં જોયાં. પૂતળાં કે તું માલમ પડયું નહિ, તેથી તેઓ પણ વિસ્મિત થઈ આસપાસ જેવા લાગ્યા, તે દાણું દૂર એક બૈરીના માથા ઉપર સુંડલે જોવામાં આવ્યો તેમાંનાં પૂતળાને ચળકાટ જોઈ બંનેને ખાત્રી થઈ કે એ સઘળું તે બાઈ લઈ જાય છે. તે એટલેબધે દૂર હતી કે સાદ કરવાથી સાંભળે એમ નહોતું; તેમજ ઉતાવળી ચાલી
| SR No. | 023353 |
| Book Title | Vyakhyan Sahitya Sangraha Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vinayvijay |
| Publisher | Devchand Damji Sheth |
| Publication Year | 1916 |
| Total Pages | 640 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |