________________
એક દહાડો બાપુની સવારી અમરેલીની બાજુમાં આવેલા ફત્તેપુરા તરફ રવાના થઈ. ભોજા ભગતની જગા તરીકે પ્રસિદ્ધ એક સ્થાનમાં સત્સંગ-ભજન-ભોજનનો કાર્યક્રમ રંગેચંગે પતાવીને બગદાણા તરફ પાછા વળતાં મોડું થતા લવજી ભગત નામના એક યજમાને વાળ પતાવીને જવા એટલો બધો અત્યાગ્રહ કર્યો કે, બાપુ એને સ્પષ્ટ રીતે નકારી ન શક્યા. એથી જ એમણે યૂહરચના મુજબ જવાબ વાળ્યો કે, મારા ખાસ સેવક સેક્રેટરીને પૂછીને પછી જ નક્કી કરી શકાય કે, વાળુ કરીને નીકળવું કે બગદાણા જઈને વાળું કરવું!
લવજી ભગતને એ વાતનું અત્યાશ્ચર્ય થયું કે, બાપા વળી સેક્રેટરી રાખતા ક્યારથી થઈ ગયા? આમ છતાં અક્ષર પણ બોલ્યા વિના લવજી ભગત સેક્રેટરીના આગમનની વાટ જોવા માંડ્યા, ત્યાં તો બાપાએ થેલામાંથી એક બાકસ કાઢ્યું અને એને અદ્ધર ઉછાળ્યું. નીચે પડેલા બાકસની છાપ પર દષ્ટિપાત કરીને બાપાએ જવાબ વાળતાં કહ્યું કે, લવજી ભગત! વળી ક્યારેક પાછા આવીશું, ત્યારે વાત ! એ વખતે તમારા આમંત્રણ અંગે વિચારીશું. સેક્રેટરીના સંકેત મુજબ વાળુ માટેનું આમંત્રણ અત્યારે – આજે તો સ્વીકારી શકાય એમ નથી.
આટલો જવાબ વાળીને બાપુએ જવાની તૈયારી કરવા માંડી. સેક્રેટરી તરીકે કોઈ વ્યક્તિનું આગમન થયું ન હતું, બાપાએ એક બાકસ ઉછાળ્યું હતું અને નીચે પડેલા બાકસની છાપ પર નજર કરીને જ સેક્રેટરીના સંકેતના નામે એમણે જે નિર્ણય લીધો હતો, એનું રહસ્ય જાણવાની અદમ્ય જિજ્ઞાસા જાગી હોવા છતાં અત્યારે પૂછવાનો અવકાશ ન હોવાથી બાપાને વિદાય આપીને લવજી ભગત પાછા વળ્યા. ત્યારે એમણે મનોમન એવો નિર્ણય લઈ લીધો કે, વહેલીતકે બગદાણા જઈને સેક્રેટરીના સંકેતનું રહસ્ય જાણવું..
લવજી ભગત સાથે એટલી બધી આત્મીયતા હતી કે, એમના આગ્રહને આવકાર્યા વિના ચાલે એમ જ ન હતું, પણ યૂહરચનાના
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૫
