________________
૧૩૦
,,,
૧. સંસારરૂપી ઘંટી ઘ૨૨૨ ઘ૨૨૨ સતત ફરતી જ રહે છે, પરંતુ એ ઘંટીનો કોઇ ચલાવનાર દૃષ્ટિગોચર થતો નથી, આ ઘંટીમાં સંસારી જીવો રૂપી દાણા છે. ઘંટીમાં રાગદ્વેષરૂપી બે પડ છે અને અનાદિ કાળથી આ સંસારરૂપી ઘંટીમાં જીવરૂપી દાણા, અજ્ઞાન તથા મોહાદિને વશ થઇ, પોતે જાતે ઉછળી ઉછળી ટપોટપ પડે છે અને ચાર ગતિ તથા ૮૪ લાખ જીવાયોનિ માંહે અથડાય-કુટાય છે.
૨. જિનેશ્વર પ્રભુની સભામાં ધર્મઉપદેશરૂપી વાવાઝોડું ફુંકાય છે છતાં પણ ‘અભવ્ય જીવો' જે કો૨ડારૂપ મગદાણા જેવા છે, તેમને પ્રભુ ઉપદેશની, દિવ્ય વાણીની, કશી અસર થતી નથી. ‘ભવ્ય જીવો’ પણ અજ્ઞાનથી ઘેરાયેલા હોઇ ડુંગર જેવા અચળ અને અડોલ લાગે, પરંતુ તેઓને જિનવાણી-વીરવાણીની અસર થાય છે અને તેમનો ઉદ્ધાર થાય છે. તેઓ ગગને ચાલે છે. ઊર્ધ્વગતિ-સ્વર્ગ કે મોક્ષ પામે છે, અને અન્ય લોકો ટગમગ ટગમગ જોતાં જ રહી જાય છે.
૩. ઇન્દ્રિયોનું સુખ-પાંચ ઇન્દ્રિયોનું વિષય સુખ-સંસારી જીવાત્માને ચન્દ્ર સમાન શીતળ લાગે છે, પરંતુ પરિણામે તો ‘‘જાગે જાગણહારા’’વિચારક જીવ –હળુકર્મી આત્મા તો સંસાર અસાર જાણી ચેતી જાય છે અને તપ, જપ, યમ-નિયમ, સંયમ, સ્વાધ્યાય, ધ્યાન વગેરે આધ્યાત્મિક અનુષ્ઠાનો દ્વારા આધિ વ્યાધિ ને ઉપાધિ ટાળી, સમાધિ સુખ મેળવે છે. હા, આ ધર્મ ક્રિયા શરૂઆતમાં અગ્નિસમાન કષ્ટદાયક લાગે, પરંતુ પરિણામે ‘રસાધિરાજ પ્રશમરસ’ની પ્રાપ્તિ કરાવે છે, જેથી જળ ફુવારા જેમ જીવાત્માને પરમશાન્તિનો અનુભવ થાય છે.
૪. જ્યારે કર્મરહિત એવો પીંછા અથવા રૂ જેવો હશુઆત્મા ઊર્ધ્વગતિ પ્રાપ્ત કરે છે. સિધ્ધાલયમાં નિવાસ કરે છે. ત્યારે કર્મ સહિત એવો લોખંડ જેવો ભારે સંસારી એક જીવ નિગોદમાંથી ઊંચો આવે છે.
