Page Text
________________
માતુશ્રી અમૃતબહેનને આ ગાંધી પ્રવૃત્તિ અતિ પ્રિય નહોતી. ભાગવતી જૈન દીક્ષા ગ્રહણ કરવાનો તેમનો એકમાત્ર આગ્રહ હતો. દરમિયાન દરિયાપુરી સંપ્રદાયનાં ત્રણ વિદુષી મહાસતીઓ સૂરજબાઈ મ.સ., પન્નાબાઈ મ.સ., અને નંદકુંવરબાઈ મ.સ. દલખાણિયા પધાર્યા.
માતુશ્રી સાધુસંતનાં અનન્ય ભક્ત હતાં. આહાર-પાણી અને બધી સેવામાં ખૂબ સાતા ઉપજાવતાં. તેમનું મન જે કોઈ સાધુ-સંત દલખાણિયા આવે તેમની સેવા-ભક્તિમાં ડૂબી જતું. ઉપાશ્રય પણ સારો હતો. ગામમાં ગોચરીના ઘર હતા. શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ સામાયિક-પ્રતિક્રમણ કરનારા અને ધર્મના અનુરાગી હતા. આથી સંતોને ખૂબ સાતા ઊપજતી. આ ત્રણે ઠાણા પંદર દિવસ માટે દલખાણિયા સ્થિરતા કરી લાભ આપવા રોકાયા.
અમૃતબહેને મહાસતીજીને કહ્યું, “જયંતીને દીક્ષાને માર્ગે વાળો.”
જયંતીભાઈ પ્રતિદિન પ્રવચનમાં તથા તત્ત્વચર્ચા કરવા જતા હતા. ખૂબ જ રંગ લાગ્યો. ધીરે ધીરે સતીજીએ વિચારો ફેરવ્યા અને સમજાવ્યું કે જૈન ભાગવતી દીક્ષા તે જ કલ્યાણનું કારણ છે. સાધુજીવનમાં પણ દેશસેવા કરી શકાય છે, માટે દીક્ષાનો રસ્તો લેવો તે ઉચિત છે. મહાસતીજી પ્રત્યે જયંતીભાઈને અપાર ભક્તિ થઈ ગઈ હતી. જૈન ધર્મનો ત્યાગમાર્ગ સ્વીકારવો તેમાં જયંતીભાઈને તથ્ય લાગવા માંડ્યું. મહાસતીજીને દલખાણિયાથી વિહાર કરવાનો સમય આવ્યો.
ગીરનું જંગલ પાર કરી વિસાવદર જવાનું હતું. રસ્તામાં સેવાની ખાસ જરૂર પડતી. દલખાણિયામાં બાલ્યાભાઈ (મૂળ નામ શાંતિલાલ)નો એક્કો હતો. શાંતિલાલ બન્ને પગે અપંગ હતા. જમીન ઉપર ઢસડાઈને ચાલવું પડતું. તેથી જવા-આવવા માટે તેમણે એક્કો રાખ્યો હતો. અમૃતબહેને શાંતિભાઈનો એક્કો માગ્યો. રસોઈનો બધો સામાન તથા વાસણ-કૂસણ એક્કામાં ગોઠવ્યાં. પરમેશ્વર એક્કો ચલાવવા માટે તૈયાર થયો. જયંતીભાઈ તથા અમૃતબહેન, એમ મા-દીકરો બન્ને વિહારમાં જવા તૈયાર થયાં. વિહારમાં એક અઠવાડિયું લાગ્યું. મહાસતીજીઓની માયા ખૂબ બંધાઈ ગઈ. છૂટાં પડ્યાં ત્યારે જયંતીભાઈનું હૃદય હાથ ન રહ્યું. મોટા અવાજે રડી પડ્યા. મહાસતીજીઓએ આશ્વાસન આપ્યું અને પ્રતિજ્ઞા કરાવી કે લેવી તો ભાગવતી દીક્ષા લેવી, નહીં તો સંસારમાં રહેવું. પરંતુ બીજો આડો માર્ગ ન લેવો. જયંતીભાઈનું મન ખીલે બંધાયું. મૂળજીબાપાની અખંડ સેવા :
દલખાણિયા આવ્યા પછી ઉપાશ્રયની પ્રવૃત્તિ ફરી શરૂ કરી. ધાર્મિક વાંચન, સામાયિક, પ્રતિક્રમણ ફરીથી શરૂ થયા. ઉપાશ્રયમાં મૂળજીબાપા પણ રહેતા હતા. તેઓ વૃદ્ધ હતા. તેમનો પણ સાથ બરાબર મળ્યો. મૂળજીબાપા પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજના સાંસારિક સગા મામા થાય. ઘરમાં તેમને સૌ દાદા કહીને બોલાવતા. થોડા દિવસ પછી દાદા ખૂબ બીમાર થયા. બચવાની આશા ન હતી. એક મહિનો બીમાર
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 7 58
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |