________________
સાધુતાની પગદંડીએ
હાલ તુરત જયંતીભાઈએ થોડો સમય દલખાણિયામાં રહેવાનો નિર્ણય કર્યો. પોતે ખાદીધારી હતા જ. છોકરાઓનું એક મિત્રમંડળ બનાવ્યું. પ્રતિદિન પ્રભાતફેરી કાઢવાનું નક્કી કર્યું. ઉપરાંત એક નાના અખાડાની પણ સ્થાપના કરી. બધાં છોકરાંઓ મળી જંગલમાંથી મગદળને યોગ્ય લાકડું લઈ આવ્યા. સૌ અખાડામાં કસરત-કુસ્તી કરતા. પુનઃ દલખાણિયાની આજુબાજુનાં ક્ષેત્રોમાં ફરવાની શરૂઆત કરી. દલખાણિયામાં નારાયણ પ્રાગજી જયંતીભાઈના ખાસ મિત્ર હતા. તેમણે ફરવામાં સાથ આપ્યો. રોજ દસબાર કિલોમીટર ફરવાની શરૂઆત કરી.
ગીરનો પ્રદેશ, પાસેના નાના ગામડાંઓ તથા નાનાંમોટાં તીર્થો અને મંદિરો, તે બધાંનું નિરીક્ષણ કર્યું. આ જ આપણા તરુણ છે જે નકેશ્વર મહાદેવની નજીક શેત્રુંજી નદીના કિનારે શિલાતટ પર ધ્યાન કરવા બેસતા હતા. તેમણે ગામમાં મહાત્મા ગાંધીજીની વિચારધારાનો પ્રકાશ લાવવાની કોશિશ કરી. મહાત્મા ગાંધીની જય બોલાવતા. ગાંધીભાવનાનો પ્રચાર કરવા આવતા ભાઈઓને પૂરો સહયોગ આપી સભા ભરવામાં મદદ કરતા. એ વખતે રતિભાઈ બરાબર ચરખો લઈને પ્રચાર માટે આવતા. જીવન સંબંધી તથા રાષ્ટ્ર સંબંધી ઘણું જ્ઞાન આપતા. જયંતીભાઈને કોઈ પણ પ્રકારનાં કામ કરવામાં કોઈ મુશ્કેલી નહોતી. છોકરાઓનો પણ સાથે સારો મળ્યો.
જૈન ધર્મના ત્યાગમય જીવનની ભાગવતી દીક્ષા લેવાના વિચારને બદલે ગાંધીવૃત્તિમાં સામેલ થઈ દેશની લડત ચાલતી હોય ત્યાં જઈ કામ કરવાના વિચારો મનમાં ઘોળાવા લાગ્યા.
