Page Text
________________
જાણીતા માણસ પાસે ટિકિટ વગરની યાત્રાની પોલ ખુલી થશે તો બહુ નીચું જોવા જેવું થશે.
પ્રભાતનો સમય હતો. એ નાના ડબ્બામાં રીતસરના યાત્રી તરીકે જયંતીભાઈ બકાયદા બેઠા હતા. ડર હતો કે ટિક્ટિચેકર આવી ન જાય. કુદરતી નિયમ છે કે જેનો ડર હોય તે આવી ચડે છે. ટિકિટચેકર આવ્યા. જયંતીભાઈનો થોડો શ્વાસ વધી ગયો. ફરીથી મનોમન ‘ચત્તારી મંગલમ્' બોલ્યા. જુઓ, માંગલિકનો ચમત્કાર! ટિકિટચેકરે કશું કહ્યું નહીં, તેમજ ટિકિટ પણ માગી નહીં, ઉ૫૨થી પાસે બેસી ગયો. આનંદની સાથે યાત્રા ચાલુ રહી. માંગલિકના પ્રભાવે આબરૂ બચી ગઈ!
બાબરા વગેરે નાનાં-મોટાં બધાં સ્ટેશન પાર થયાં. જયંતીભાઈનું દિલ ધડકવા માંડ્યું. ધારી સ્ટેશને ઊતર્યા પછી બાળભાવે કરેલી આ ભયંકર યાત્રાનો અંત આવતો હતો. કોઈ દૈવી શક્તિના ચમત્કારથી જ પોતે ધારી સુધી પહોંચ્યા હોય તેવું લાગતું હતું. જાણે એક સ્વપ્ન બની ગયું. આઠ દિવસની યાત્રામાં શું શું ઘટિત થયું, કેવી તકલીફો આવી અને કેવી રીતે પાર ગઈ ! ભૂખનો પ્રકોપ પણ શાંત થઈ ગયો. આ બધા વિચારોથી જયંતીભાઈનું દિલ ધડકતું હતું. દલખાણિયા પહોંચ્યા પછી શું જવાબ આપવો તેની ગડમથલ ચાલતી હતી. દલખાણિયાના પરિવારને કલ્પના માત્ર પણ ન હતી કે એક અઠવાડિયામાં જયંતી આટલી નાની ઉંમરે હરિદ્વાર પરિભ્રમણ કરી પાછો આવે છે!
ધારી સ્ટેશનમાં ગાડી અટકી. સામાનના ઝોલા સાથે જયંતીભાઈ પ્લેટફોર્મ પર આવી ગયા. અહીં પણ ટિકિટચેકરની મુસીબત હતી. ત્યાં તો જાણીતા ગાર્ડસાહેબ ૨ામશંકરભાઈ સ્ટેશન પર લટાર મારતા હતા તે મળી ગયા. તેમણે આશ્ચર્યથી પૂછ્યું, “અરે જયંતી ! ક્યાંથી આવે છે?”
જયંતીભાઈ હરિદ્વારની યાત્રા કરીને આવી રહ્યા છે તે સાંભળી ગાર્ડસાહેબ ખુશ થયા અને સ્ટેશનેથી બહાર સુધી મૂકવા આવ્યા. આ પણ એક છેલ્લો ચમત્કાર જ થયો. રામશંકરભાઈ ગાર્ડ સાથે હોવાથી ટિકિટચેકર કશું બોલ્યો નહીં. જયંતીભાઈ ઇજ્જત સાથે સ્ટેશનથી બહાર નીકળી ગયા. એ વખતે અમરેલીથી ધારી સુધી સાડા ચાર આના ટિક્ટિના લાગતા હતા. વાહ રે માયા ! આજે સાડા ચાર આના પણ ન હતા, છતાં પ્રભુકૃપાથી ધારી સ્ટેશન પાર કરી ઠેકાણે પહોંચી ગયા. મુખમાંથી ‘હાશ' ના બોલ સરી પડ્યા.
ધારીમાં બચુભાઈના સસરા માણેકચંદ રાયચંદ રૂપાણી તથા તેમના સાળા નાથાલાલ અને બીજા ઘણા જાણીતા પરિવારો હતા. પ્રથમ રૂપાણીભાઈના ઘેર જવાનું નક્કી કર્યું. જયંતીભાઈ સ્ટેશનેથી ચાલ્યા ત્યારે સામે કુલી આવ્યો. તેણે સામાન ઉપાડી લીધો. જયંતીભાઈને શરમ લાગતી હતી. કુલીને આપવાનું કશું બચ્યું નથી. ફક્ત એક પૈસો બચ્યો હતો. કુલીને પૂછ્યું, “શું લઈશ ?”
કુલી બોલ્યો, “એક પૈસો.”
જયંતીભાઈ રાજી થઈ ગયા. આટલી મજૂરી આપવા માટે ધનરાશિ બચી હતી. રૂપાણીની સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 3 54
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |