Page Text
________________
જયંતીભાઈ માટે આ મોટું ધર્મસંકટ હતું. જયંતીભાઈને ચત્તારી મંગલમ્ પર અપાર શ્રદ્ધા હતી. આંખો મીંચીને “ચત્તારી મંગલમ્' ગણવા લાગ્યા. ત્રણ કે ચાર વખત માંગલિકનો પાઠ થયો હશે, ત્યાં એક ચમત્કાર થયો. એક ઊંચા, સફેદ ધોતિયા અને ઝભ્ભામાં સજ્જ રૂપાળી મુખમુદ્રા ધરાવતા એક બાબુ ત્યાં સ્વત: આવી ગયા. તેણે જયંતીભાઈનો હાથ પકડ્યો. “ચલો યહાં ક્યોં ખડે હો ?” એમ કહીને સાથે લઈ બહાર નીકળવા લાગ્યા.
પેલો સાર્જન્ટ કશું ન બોલ્યો. કેમ જાણે તેની આંખ પર પડદો પડી ગયો હોય. સહજભાવે સ્ટેશનથી બહાર નીકળ્યા. નજીકમાં પાર્ક હતો. જયંતીભાઈ કશું કહે તે પહેલાં જ પેલા ચમત્કારી સજ્જન ત્રણ સીડી ઊતર્યા પછી “અચ્છા, આના હો' (આવજે હો) એટલું કહી એકદમ નજરથી ગાયબ થઈ ગયા. જાણે ધરતીમાં સમાઈ ગયા ! ખાતરી થઈ કે આ કોઈ દેવપુરુષ છે. તેમનો અલૌકિક વહેવાર હજી પણ આંખમાં તરવરે છે.
આફતથી મુક્ત થયા પછી જૂની દિલ્હીની ધર્મશાળામાં બાર કલાક વિતાવ્યા. ભોજનમાં ફક્ત અડધો ડઝન કેળાંના ટેકાથી કામ ચાલ્યું. સાંજના ફરીથી એ જ મુસીબત હતી કે સ્ટેશનમાં કેમ પ્રવેશ કરવો. ટિકિટ જોયા વિના અંદર જવા દેતા ન હતા. સવારના જે છૂટો પડ્યો હતો તે પંજાબી પરિવાર ફરીથી ભેગો થયો. તેને પણ અમદાવાદ જવું હતું. પંજાબી જયંતીભાઈને ઓળખી ગયો અને બોલ્યો, “તુમકો જાના હૈ? હમારા સામાન ભીતર પહુંચા દો. તુમ્હારા કામ હો જાયેગા.”
આજ પણ એમણે કુલીના પૈસા બચાવ્યા. જયંતીભાઈને તો ગરજ હતી. બધો સામાન ઉપાડીને ટ્રેનમાં ચડાવ્યો. ફરીથી ટૂંટિયા વાળીને બેસવાનો પ્રસંગ આવ્યો. જોકે આજે એટલાથી છૂટકો થવાનો ન હતો.
પંજાબીએ ટિફિન ખોલ્યાં. સૌએ ખાવાની શરૂઆત કરી. વૈરાગીની સામે પણ ન જોયું અને જરા પણ ભોજન માટે કહ્યું પણ નહીં. જોકે જયંતીભાઈને પાકો ચોવિહાર હતો. કદાચ તે બોલ્યો હોત તો પણ ખાવાનું અશક્ય હતું. આટલી નાની વયમાં પણ જયંતીભાઈને બહયા પ્રવર્તતી હતી.
પંજાબીએ પૂરો રંગ બતાવ્યો અને જે મુસીબત ઊભી કરી. રાત્રિના એક વાગે એ માણસે પોતાનું પોત પ્રકાશ્ય. ગાડી બાંદીકુઈ સ્ટેશને આવી. અહીં દોઢ કિલોમીટર લાંબું પ્લેટફોર્મ હતું. ટિકિટચેકર આવ્યો. પંજાબીએ ટિકિટ બતાવી, પછી જોરથી બોલ્યો, “સાબ, યે લડકા બીના ટિકિટ પ્રવાસ કર રહા હૈ. ઇસે ગાડી સે ઉતાર દિજિયે.”
રાતના બે વાગે અંધારામાં બાંદીકુઈના સ્ટેશન પર જયંતીભાઈને ધક્કો દઈ ટિકિટચેકરે ઉતારી દીધા. પેલો ખડખડાટ હસવા લાગ્યો. જયંતીભાઈથી ચીસ નીકળી ગઈ ! આ ભયંકર અંધારામાં ક્યાં જવું? ૧૯૪૨ની લડતના કારણે પૂરા સ્ટેશન પર બ્લેક આઉટ હતો. જયંતીભાઈ બે ડબ્બાને જોડતા બફર ઉપર ચડી ગયા. આ કપાવાનો જ રસ્તો હતો ! ગાડી ચાલી ત્યારે
આઠ દિવસની આંધી 2 51.
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |