Page Text
________________
યાત્રાની વાત ગુપ્ત રાખી, ઘેરથી નીકળી સાવરકુંડલા ગયા. સાવરકુંડલામાં પાંચ રૂપિયાનો એક ધાબળો લીધો. આ બાલયોગીને ક્યાં ખબર હતી કે આ ધાબળાથી હિરદ્વારની ઠંડી સહન ન થાય! પોતાની પાસે એક ગરમ લાલ રંગની શાલ હતી.
તરુણ જયંતીભાઈ અત્યારે વગર વિચારે આ સાહસયાત્રામાં પગલું માંડી રહ્યા હતા. દિનદિશાનું જ્ઞાન ન હતું. માર્ગની કોઈ જાણકારી ન હતી. સાધનનો સર્વથા અભાવ હતો. પાણી પીવા માટે ગ્લાસ પણ સાથે ન હતો. છતાં કોઈ અદમ્ય ઉત્સાહથી અને કર્મના પ્રબળ વેગથી, જરા પણ ભય વિના તેઓ આગળ વધ્યા. ખરું પૂછો તો જયંતીભાઈનું આ નર્યું આંધળું સાહસ હતું.
સાવરકુંડલાથી ઢસા જંકશન આવ્યા અને ત્યાંથી મહેસાણા પહોંચ્યા. ત્યાં મુંબઈથી અમદાવાદ અને મહેસાણા થઈ દિલ્હી જતા ફ્રન્ટિયર મેલમાં બેસવાનું હતું. લાલ મરચાંનો અને ખાંડનો ત્યાગ હોવાથી બધી જગ્યાએ ભોજનમાં અગવડ પડતી હતી. મિષ્ટાન્નમાં સાકર-ખાંડ હોય અને નમકીન પદાર્થમાં લાલ મરચું હોય. જયંતીભાઈને ખાવાં યોગ્ય કશું અનુકૂળ હતું નહીં અને તે પોતાની પ્રતિજ્ઞા ઉપર દૃઢ હતા. પૂ. કાશીરામજી મહારાજ સામે દેખાતા હતા. મહેસાણા સુધી થોડી ગોળની રેવડી મળી, જે ખાઈને સંતોષ મળ્યો. ભાષાની જાણકારી તથા ટિકિટ હોવાથી બીજી કશી તકલીફ ન પડી. પરંતુ પ્રતિજ્ઞાના કા૨ણે જમવામાં ખૂબ મુશ્કેલી પડતી હતી.
સવારે આબુરોડમાં મરચું તથા ખાંડ વગરના દહીંવડાં મળ્યાં. બીજે દિવસે ગાડી દિલ્હી પહોંચી. જયંતીભાઈ ખાદીધારી એટલે દિલ્હી જંકશનમાં સાર્જન્ટે હાજરી લીધી. ૧૯૪૨ની લડત પછી અંગ્રેજ સરકારની ખાદી પર ખૂબ કડક નજર હતી. તેમને ક્યાં ખબર હતી કે ખાદી પણ આડી આવશે ! દિલ્હીમાં બાર કલાક રહેવાનું હતું. હરિદ્વારની ગાડી સાંજે ઊપડતી હતી. દિલ્હીમાં ઘણા સ્થાનકવાસી ઉપાશ્રય છે. જયંતીભાઈએ ધારેલું કે કોઈ ઉપાશ્રયમાં ઊતરવાની જગા મળી જશે અને મુનિ મહારાજનાં દર્શનનો પણ લાભ મળશે. એક પણ સરનામું સાથે ન હતું. વગર સરનામે આવા મોટા શહેરમાં પતો ક્યાંથી લાગે ? જયંતીભાઈએ જૂની દિલ્હીમાં ઘણી રઝળપાટ કરી, ઘણી જગાએ ફર્યા, ઘણી પૂછપરછ કરી, પરંતુ ન મળ્યા સાધુ કે ન મળ્યો ઉપાશ્રય!
આખો દિવસ ખાવામાં કશું મળ્યું નહીં. છેવટે કેળાં પર નજર પડી. અડધો ડઝન કેળાં લીધાં. સાંજ સુધી કેળાથી જ ચલાવ્યું. બાળપણથી જ ચવિહાર કરવાના પચ્ચક્ખાણ લીધેલા એટલે રાત્રે કંઈ ખાવાનો પ્રશ્ન જ ન હતો. સાંજના દિલ્હી જંકશનથી હિરદ્વાર માટે ટિકિટ લીધી. પરંતુ ગાડી સીધી રિદ્વાર જતી ન હતી. સહારાનપુરના જંકશનમાં રાત રોકાવું પડે તેમ હતું.
સહારનપુરમાં ભયંકર ઠંડી હતી. બાપડો ધાબળો થોડી રક્ષા કરી રહ્યો હતો. બીજું કશું સાધન ન હતું. સહારનપુરમાં એક સાધારણ ધર્મશાળામાં રાત્રિનિવાસ કર્યો. ધરમશાળામાં કોઈ હતું નહીં. ફક્ત એક મહિલા તેનાં બે બાળકો સાથે ત્યાં રોકાઈ હતી. આ નાનાં બાળકો ભયંકર કજિયાવાળાં હતાં. આખી રાત તેમનું રડવાનું ચાલુ હતું. ઉપરાંત ધરમશાળામાં દુર્ગંધ પણ તેટલી સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક D 44
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |