________________
આઠ દિવસની આંધી
હિમાલયના પ્રવાસને પણ ચરિતાર્થ ક૨વાની તેમની ભાવના હતી. ફેબ્રુઆરી મહિનો હતો. ઠંડી પડતી હતી. પરંતુ હરિદ્વારની કે હિમાલયની ઠંડીની કલ્પના કાઠિયાવાડી માણસને ક્યાંથી હોય? ફેબ્રુઆરીમાં તો યાા માટે હરિદ્વાર જવું જ ન જોઈએ. પરંતુ આપણા આ બાળયોગીને ‘હિમાલય એટલે શું ?' તે હજુ ખબર ન હતી. ફક્ત વાંચન કર્યું હતું. દૂરથી ડુંગરા રળિયામણા લાગતા હતા. જયંતીભાઈએ સંકલ્પ કર્યો કે ફેબ્રુઆરીની સાત તારીખ, સોમવારના ઘરથી પ્રયાણ કરવું અને તેની ગુપ્ત રૂપે તૈયારી શરૂ કરી.
તેમણે બધાથી વાત છુપાવીને રાખી. પંદર દિવસ માટે બહાર ફરવા જવું છે તેમ વાત કરી. જુઓ, બાળમાનસની કેવી નિર્દોષતા ! સાવરકુંડલામાં ગરમ ધાબળા સારા મળે છે, એટલે ત્યાંથી એક ધાબળો લેવો તેમ મનમાં નક્કી કર્યું. જાણવા મળ્યું કે ધારીથી હરિદ્વાર સુધીની ટિકિટના ૨૧ રૂપિયા લાગે છે. જયંતીભાઈ વિચારે છે કે હિમાલયથી પાછા ફરવું નથી, સાધુ થઈ જવું છે, માટે વધારે પૈસા શા માટે લેવા? મોટાભાઈ બચુભાઈ પાસે જયંતીભાઈએ ઓગણત્રીસ રૂપિયા માગ્યા. એકવીસ રૂપિયા ભાડાના, પાંચ રૂપિયા ધાબળાના અને ચાર રૂપિયા જમવાના તથા પરચુરણ ખર્ચના. આમ વિચારીને કુલ ઓગણત્રીસ રૂપિયા લીધા. સૌને વિશ્વાસ હતો કે જયંતીભાઈ પૈસાનો દુરુપયોગ કરે તેમ નથી. કંઈ પણ પૂછ્યા વિના સહજભાવે મોટાભાઈએ ઓગણત્રીસ રૂપિયા આપી દીધા. માતુશ્રી અમૃતબહેનને પણ વાત ન કરી કે હરિદ્વાર જવું છે. કોઈ પ્રકારનું ભાતું પણ ન લીધું.
જયંતીભાઈ પોતાના કાર્યક્રમ અનુસાર માતુશ્રીની ચરણરજ લઈ, લાંબી
