________________
ઉસી ઉત્સાહ કો આગે જીવિત રખકે આપ જૈન ધર્મ કા મંગલ સંદેશ પૂરે ભારત ઔર વિશ્વ કો મિલતા રહે ઐસી વ્યવસ્થા કરેંગે. આજ હમારા સૌભાગ્ય હૈ કિ ઐસે વિશ્વવિખ્યાત ઉદ્યોગપતિ હમારે સમાજ કા નેતૃત્વ સંભાલ રહે હૈ ઓર ત્યાગી મુનિયોં કી તપશ્ચર્યા કા બલ હમેં ઉપલબ્ધ હૈ. આપકા પ્રયાસ હર તરહ સે સફલ હો ઐસા આંતરિક આશીર્વાદ દેતે હુએ મેં હર્ષ કા અનુભવ કર રહા હું.”
સભાની બાલિકાઓએ સાંસ્કૃતિક કાર્યક્રમ રજૂ કર્યા બાદ પૂજ્ય શ્રી તપસ્વીજી મહારાજે સ્વમુખે માંગલિક સંભળાવ્યું. સભા પૂર્ણ થયા પછી નવા ભવનમાં સ્વામીવાત્સલ્ય-ભોજનનો સમારંભ થયો.
ખરેખર, જૈન સંમેલન અને કામાણી જૈન ભવનના ઉદ્ઘાટનને કારણે કલકત્તાની સ્થિરતા શ્રી જયંતમુનિજીને યાદગાર રહી.
ભવાનીપુરમાં કામાણી જૈન ભવનનું ઉદ્દઘાટન સંપન્ન થયા પછી મુનિજીને વિષ્ણુપુર, બાકુડા, આદ્રા, અનાડા થઈ ભોજૂડી જવાનું લક્ષ્ય હતું. ભોજૂડીમાં પણ નવા ઉપાશ્રયના ઉદ્દઘાટનની તૈયારી હતી. શ્રી સુશીલમુનિ મહારાજ દિલ્હી તરફ જવાના હતા. જ્યારે બ્રહ્મઋષિજી મહારાજ ઠાણા પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજ સાથે ભોજૂડી તરફ આગળ વધવાના હતા. સાધુમંડળી સાથે હોવાથી વિહારમાં આનંદ આવતો હતો અને ધર્મપ્રચારમાં પણ સહયોગ મળતો હતો.
ત્રણે મુનિવર પરમ પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજ પ્રત્યે અનન્ય શ્રદ્ધા ધરાવતા હતા. ભક્તિ કરવામાં જરાપણ કચાશ ન હતી. કલકત્તાથી હાવડા થઈ કામારપુકુરના રસ્તે વિષ્ણુપુર જવાનું હતું. ભગવદ્ સ્વરૂપ શ્રી રામકૃષ્ણ પરમહંસ દેવની જન્મભૂમિ કામારપુકુર અને શારદા માની જન્મભૂમિ જયરામ બાટી જનતાનું આકર્ષણનું કેન્દ્ર હતાં. કામારપુકુર માર્ગમાં આવવાથી મુનિઓના મનમાં પણ સહજ આનંદભાવ હતો.
પૂજ્ય ગુરુદેવ દલખાણિયામાં પ્રાથમિક શાળામાં અભ્યાસ કરતા હતા ત્યારે ગાયકવાડ સરકારના બધા જ ગામની દરેક સ્કૂલોમાં નાની લાયબ્રેરી સ્થાપિત કરવામાં આવી હતી. આ લાયબ્રેરીમાં પહેલું જ પુસ્તક “પરમહંસ રામકૃષ્ણ દેવ'નું ગુજરાતીમાં અનુવાદ થયેલું ચરિત્ર હતું. ત્યારે બાળવિદ્યાર્થી જયંતીભાઈએ તે પુસ્તક સાંગોપાંગ વાંચ્યું હતું અને તેની ઊંડી અસર મન પર થતા તે પુસ્તક વૈરાગ્યનું નિમિત્ત બન્યું હતું.
આજે રામકૃષ્ણ પરમહંસ દેવની જન્મભૂમિ કામારપુકુરમાં પગ મૂકતાં જયંતમુનિજીને તે બધી સ્મૃતિ તાજી થઈ આવી અને હૃદયમાં અહોભાવ જાગ્રત થયો. કામારપુકુર જવાની મનની સંચિત ઇચ્છા સહજ ભાવે પરિપૂર્ણ થઈ રહી હતી. કામારપુકુરની રસાળ ભૂમિનું નિરીક્ષણ કરતાં તેમણે ઘણો જ આહ્વાદ અનુભવ્યો. ડૉ. આઈ. એસ. રૉયના આદેશથી ત્યાં ધર્મશાળામાં મુનિઓ માટે સારી વ્યવસ્થા રાખવામાં આવી હતી. મુનિશ્રીને જયરામ બાટી જવાનો સુયોગ ન મળ્યો,
જૈન એકતાનો જયઘોષ 373