________________
પરંતુ કામારપુકુરમાં અવસર મળે ત્યારે કશુંક આયોજન કરવું તેવી ભાવનાનાં બીજ રોપાયાં. મંદિરોની નગરી વિષ્ણુપુર :
કામારપુકુરથી કોટલપુર, જયપુર થઈ વિષ્ણુપુરના રસ્તે આગળ વધવાનું હતું. જયપુરથી વિષ્ણુપુર જતાં રસ્તામાં મોટુ જંગલ પાર કરવાનું હતું. મોટું જંગલ હોવા છતાં પર્વતીય ભૂમિ ન હતી. લગભગ સમથલ હતું. જયપુરના ડાકબંગલામાં વનસ્થલીનું અદ્ભુત દૃશ્ય જોવા મળે છે. વિષ્ણુપુર તે ઘણું જ ઐતિહાસિક નગર છે. વિષ્ણુપુરને બંગાળનું કાશી ગણવામાં આવે છે. અહીં શ્રી રણછોડદાસજી રાઠીના ભવનમાં નિવાસ કરવામાં આવ્યો.
જયપુરથી વિષ્ણુપુર ઘણો જ લાંબો વિહાર હતો. તપસ્વી મહારાજ આ ઉંમરે પણ ઘણા જ લાંબા વિહાર કરી શકતા હતા. રણછોડદાસજી રાઠીને સંતો પ્રત્યે અપાર ભક્તિ હતી. પોતાના ભવનની સામે જ ઘણું જ સુંદર રાધાકૃષ્ણનું મંદિર બનાવ્યું હતું. ત્યાં અહર્નિશ પૂજાપાઠ ચાલતાં.
રાઠીજીનો તપસ્વી મહારાજ માટેની શ્રદ્ધામાં ખૂબ જ વધારો થયો હતો. સમગ્ર પરિવાર ભક્તિમય બની ગયો. તેમણે બે દિવસ વિષ્ણુપુરમાં રોકાવા માટે હાર્દિક આગ્રહ કર્યો. ત્યાં જૈનોનાં પાંચથી છ ઘર હતા. તે બધા આચાર્ય તુલસીના શિષ્ય હોવા છતાં સમભાવે સંતોની સેવા બજાવી રહ્યા હતાં. આચાર્યશ્રીએ સાંપ્રદાયિકતાનો ખરેખર પરિહાર કરાવ્યો હતો.
વિષ્ણુપુર એક ધર્મનગરી હોય તેવું સ્પષ્ટ જોઈ શકાય છે. અહીં નવસો નવ્વાણું પ્રાચીન મંદિરો છે. વિષ્ણુપુર જાણે મંદિરોની જ નગરી હતી. ઉપરાંત પાંચ મોટા વિશાળ સરોવરો રાજાએ બંધાવ્યાં છે, જે જનતા માટે ઉપકારનું નિમિત્ત છે. અહીં એક સંગીતની કૉલેજ પણ છે, જેમાં બંગાળી પ્રજાનો સંગીતપ્રેમ નિહાળી શકાય છે.
વિષ્ણુપુરની ભક્તિ લઈ મુનિરાજો વિહાર કરી બાકુડાની મારવાડી ધર્મશાળામાં પહોંચ્યા. બાકુડામાં સુખી-સંપન્ન મારવાડી ભાઈઓ વિશેષતા ધરાવે છે. વેપારનું સમગ્ર સૂત્ર તેમના હાથમાં છે. અહીં ગુજરાતી બંધુ લાલજી રાજા ખરેખર તેલ ઉદ્યોગના રાજા હતા. તેમણે વિશાળ તેલ મિલની સ્થાપના કરી હતી. મારવાડી સમાજ ઉપર પણ તેમની ધનાઢ્ય વ્યક્તિ તરીકે ઊંડી છાપ હતી. બાકુડાથી આદરા-અનાડા થઈ ભોજૂડી જવાનો કાર્યક્રમ હતો.
ભોજૂડી ચાતુર્માસ :
ભોજૂડીમાં ટાટાનિવાસી દાનવી૨ શેઠશ્રી નરભેરામભાઈના હાથે નવા ઉપાશ્રયના ઉદ્ઘાટનનો કાર્યક્રમ હતો. બા.બ્ર. પૂજ્ય જયાબાઈ મહાસતીજી ઠાણા ૩ ઝરિયાથી વિહાર કરી ભોજૂડી પધારી ગયાં હતાં. ઉપરાંત શ્રમણસંઘના બ્રહ્મઋષિજી મહારાજ ઠાણા ૩, જેઓ કલકત્તાથી વિહારમાં સાથે હતા, તેઓ પણ ભોજૂડી ભવનના ઉદ્ઘાટનમાં લાભ આપવા માટે તત્પર હતા.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક D 374