Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek

SR No.: 023252
Original Sutra Author: N/A
Author: Harshad Doshi
Publisher: Jain Academy
Publication Year: 2006
Total Pages: 532
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 352

વધારે શું વખાણ કરવા! પરંતુ એટલો ધાર્મિક છે કે ચાર ઘડીની સામાયિક કર્યા વિના ક્યારે પણ પાણી પીતો નથી.”
ભાઈનું નામ રમણભાઈ હતું. તેમણે કહેવાનું શરૂ કર્યું, “ગુરુદેવ, આપ ચંડખોલ પધારવાના છો અને ત્યાં આઠ દિવસની સ્થિરતા કરશો એમ સાંભળ્યું છે. ત્યાં ખડકપુર, બાલાસુર, ટાટાનગર અને કટકથી શ્રાવકો આવવાના છે. સાહેબ, મારી એક વિનંતી છે. આપ જેટલા દિવસ ચંડીખોલ રહો તેટલા દિવસનો લાભ લેવાની મારી ભાવના છે. આપ આજ્ઞા આપો. હું બધી વ્યવસ્થા કરીશ.”
તેમણે એટલા ઉત્કૃષ્ટ ભાવથી વિનંતી કરી કે મુનિવરોનું મન પીગળી ગયું. મુનિશ્રીને પણ થોડી ચિંતા હતી કે ચંડીખોલ જેવા જંગલમાં આવનારાઓની વ્યવસ્થા કોણ કરશે? આ ભાઈની વિનંતીથી ઘણો બોજો ઊતરી જતો હોય તેવું લાગ્યું. મુનિજીઓએ તુરત જ હા પાડી.
ત્યાર પછી આ ભાઈએ પોતાની ઉદારતાની ઘણી વાતો કરી. તેમણે ખડકપુરમાં પચાસ હજાર રૂપિયા ખર્ચીને સ્કૂલનો ઉપરનો ભાગ બનાવી દેવાનું વચન આપ્યું હતું. બાલાસુરમાં પણ ઉપાશ્રય બાંધવામાં પોતે મદદ કરશે તેવું વચન આપ્યું હતું.
જમ્યા પછી તેમણે કહ્યું. “સાહેબ, આ છોકરો આપની સેવામાં રહેશે. હું કટક જઉં છું. ત્યાંના શ્રાવકોને તૈયાર કરી, ચંડીખોલ સામાન લઈને પહોંચું છું.” એમની વાણી એટલે બધી મીઠી હતી કે એક એક શબ્દ મુખમાં પાણી આવી જતું હતું.
તેમણે કટક સંઘને જણાવ્યું કે “જુઓ ભાઈઓ, તમને તો લાભ મળશે, પરંતુ મહારાજશ્રી ચંડખોલ પધારે ત્યારે બધો લાભ મારે લેવો છે.” કટકવાળા તો રાજીના રેડ થઈ ગયા. તેમને થયું કે પરબારો બોજો ઊતરી ગયો ! - રમણભાઈએ વિશેષમાં ઉમેર્યું કે “જુઓ ભાઈઓ, હું તો સામાન્ય માણસ છું. પરંતુ મારા શેઠને મોટી રકમ વાપરવી છે. હાલમાં તેઓ જગન્નાથપુરી રોકાયા છે. અહીંથી ચંડખોલ ૫૦ કિલોમીટર દૂર છે. બાલ-બચ્ચાં અને બહેનોને જવા-આવવાની તકલીફ પડે. હું તેની વ્યવસ્થા ન કરું તો જમાડ્યાં ન જમાડ્યાં બધું સરખું થઈ જાય. માટે મારી ખાસ ભલામણ છે કે અહીંથી બે મોટી લક્ઝરી બસ કરી લેજો. બસનો બધો ખર્ચ મારે જ આપવાનો છે.”
રમણભાઈની ભાવનામાં આટલો ઉમેરો થતાં કટકાવાળાનાં દિલ તો થનગની ઊઠ્યાં. તેમણે કહ્યું, “રમણભાઈ, તમે તો ભાઈસાબ, ઘણો લાભ લઈ રહ્યા છો. આટલુ બીજાથી ન બને.”
- રમણભાઈએ સામાનનું લિસ્ટ બનાવી કટક શ્રીસંઘના જોખમે ટ્રકમાં ભરાવી લીધો. પછી કહ્યું, “સાહેબ, હું શેઠને લઈ પુરીથી ગાડીમાં સીધો ચંડીખોલ આવું છું. તમો આ બધો સામાન લઈ ચંડખોલ પધારો. મારા શેઠ પુરી છે અને ચેક તેમની પાસે છે. નહીંતર હું જ તમને ચેક આપી દેત.”
લોભી અને જેગીનો અનુભવ 325