Page Text
________________
વિશાળ ક્ષેત્રો દૃષ્ટિગોચર થવા લાગ્યાં. બાલાસુરમાં જૈન મુનિઓનું પ્રથમ વાર આગમન હોવાથી શ્રીસંઘને ઘણો જ આશ્ચર્યનો અનુભવ થતો હતો. આપણા મુનિ મહારાજ વિહાર કરીને ઓરિસા સુધી પહોંચી ગયા તે બહુ જ કહેવાય. એ વખતે વર્ધમાન ફૂલચંદની ત્યાં હાજરી હતી. વર્ધમાન બાપાએ આનંદભર્યા આશ્ચર્ય સાથે કહ્યું કે “અમને સ્વપ્નમાં પણ ખ્યાલ ન હતો કે આપણા મહારાજ અહીં હિન્દુસ્તાનના પૂર્વ છેડે સમુદ્ર સુધી પધારશે. બાલાસુર સંઘને આપ જેવા સંતોની ચરણધૂલિનો લાભ મળશે તે અમારી કલ્પના બહારની વસ્તુ હતી.”
બાલાસુર શ્રીસંઘ હજુ સંગઠિત થયો ન હતો, તેમજ સંઘની સ્થાપના પણ થઈ ન હતી. જૈન ભવન કે ઉપાશ્રયનું અસ્તિત્વ ન હતું. તેઓના ભક્તિમય સંસ્કાર સંતો પ્રત્યે ઊંડી ભાવના અભિવ્યક્ત કરતા હતા. બાલાસુર એ દરિયાકિનારાનું નાનું એવું શહેર છે, તેમજ બાલાસુર ઉડિસાનો મુખ્ય જિલ્લો પણ છે. જિલ્લાનું કેન્દ્ર હોવાથી બાલાસુરનું મહત્ત્વ ઘણું છે. મુનિરાજોએ ગુજરાતી શાળામાં નિવાસ કર્યો હતો. ગુજરાતી સમાજ તરીકે બધા ભાઈઓ સંગઠિત હતા. મુનિ મહારાજનું સ્વાગત પણ ગુજરાતી સમાજના ધોરણે કરવામાં આવ્યું હતું. બાલાસુરમાં દસ દિવસની સ્થિરતા થઈ.
ત્યાંના મોટા મારવાડી શેઠ રામેશ્વર બાબુ અગ્રવાલ પ્રતિદિન પ્રવચનમાં આવતા હતા. પૂ. તપસ્વી મહારાજનો તેમના પર ખૂબ જ પ્રભાવ પડ્યો. બજારમાં તેમની જમીન હતી. ત્યાં ઉપાશ્રય બાંધવામાં આવે તો બધાને ખૂબ જ સગવડતા રહે. પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજની પ્રેરણાથી શ્રી રામેશ્વર બાબુએ આ જમીન શ્રીસંઘને અર્પણ કરી દીધી અને એ જ જમીન ઉપર મુનિઓનાં પગલાં કરાવ્યાં. રામેશ્વર બાબુનાં પત્ની પણ એવા જ ઉદાર અને ભક્તિવાળાં હતાં. જમીન ઉપર શામિયાણો બાંધી પ્રથમ પ્રવચન રાખવામાં આવ્યું. શ્રી ગિરીશચંદ્ર મુનિએ મીઠા સ્વરે ભજન સંભાળવી સૌનાં મન મુગ્ધ કરી દીધાં. જેમણે ધર્મનો પાયો નાખ્યો હતો એવા રામેશ્વર બાબુને શ્રી જયંતમુનિજીએ હિન્દી પ્રવચનમાં બાલાસુર શ્રીસંઘ ઉપરના ઘણા જ ઉપકાર બદલ અભિનંદન આપ્યાં.
ખડકપુરથી બચુભાઈ પૂજારા બાલાસુર આવી ગયા હતા. તેઓ પણ કલિંગાયાત્રામાં જોડાયા. બચુભાઈની ઇચ્છા હતી કે મુનિવરોને ચંડીખોલ લઈ જવા. ચંડીખોલ એક ઊંચા પહાડ ઉપર ઝરણાના કિનારે આવેલું છે. ત્યાં એક બાવાજીએ પુરુષાર્થ કરી મોટું તીર્થ ઊભું કર્યું છે. ત્યાં ચંડીમાતાની મૂર્તિ મૂકવાથી ચંડીખોલ નામ પડી ગયું છે. બાવાજી ભૈરવાનંદ ચંડીખોલ આશ્રમના અધિષ્ઠાતા હતા. તેમને બચુભાઈ સાથે ગાઢ સંબંધ હતો.
બાલાસુર પછી સોરો, ભદ્રક ઇત્યાદિ સ્ટેશનોમાં રોકાઈને મુનિવરો આગળ વધ્યા. ધર્મપરાયણ પિતા-પુત્રઃ
મુનિ મહારાજ વિહાર કરીને સોરો પહોંચ્યા. એકાએક એક બાપ-દીકરો મુનિજીને ચરણે આવી વિધિવત્ લળી લળીને વંદન કરવા લાગ્યા. ત્યાર પછી દીકરો તુરત જ પથરણું ખોલી, સામાયિક બાંધી, સાધનામાં બેસી ગયો. બાપા કહેવા લાગ્યા, “ગુરુદેવ, આ મારો દીકરો છે.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 3 324
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |