________________
સ્પંજ અને સ્નાન કરાવવાનું કામ પણ ઉપાડી લીધું. ફક્ત કપડાં ધોવાનું કામ રમણીકભાઈનાં માતુશ્રી કસુંબાબહેન કરતાં. જકુભાઈએ સેવા ઉપાડી લેવાથી કસુંબાબહેનને ખૂબ શાંતિ સાથે રાહત મળી. દાદીમાની સેવા ન કરી શકવાથી તેઓ પણ ખૂબ ગ્લાનિ અનુભવતા હતા.
દાદીમાએ અંતરના જે આશીર્વાદ આપ્યા છે એ આપણા ચારિત્ર્યનાયકને માટે જીવનભરનું ભાતું બની ગયું છે. પૂ. ગુરુદેવ કહે છે કે આ દાદીમાના અંતરના આશીર્વાદ આજે પણ અમૃતવૃષ્ટિ કરી રહ્યા છે. ગારિયાધારમાં સહજ ભાવે એક મધ્યમ પરિવારમાં ભળી જવાથી જકુભાઈને ઘણું જ શીખવાનું મળ્યું. એટલું જ નહીં, કામ કરવાની પણ ટેવ પડી. એથી વધારે તો તેમને જીવનમંત્ર મળ્યો અને સેવાનું રહસ્ય સમજાયું. ગારિયાધારની હાઇસ્કૂલ શિક્ષકોનો ઊંડો પ્રભાવ
દલખાણિયાની ગામઠી શાળાની સરખામણીમાં ગારિયાધારની પાલિતાણા રાજ્યની હાઇસ્કૂલ મોટી હતી. જકુભાઈને પાંચમા ધોરણમાં પ્રવેશ મળ્યો. આવી પદ્ધતિસરની શાળામાં અને મોટા વિદ્યાલયમાં ભણવાનો પ્રથમ અવસર ઉપલબ્ધ થયો. અહીં રજિસ્ટરમાં જકુભાઈનું મૂળ નામ
જયંતી” લખાયું. હવે આપણે પણ ચરિત્રનાયકને ગામનું નામ મૂકી જયંતી નામથી બોલાવીશું. શિક્ષણ સુધર્યું તેમ નામ પણ સુધરવું જોઈએ ને !
દલખાણિયાની શાળામાં ભણતર બરાબર ન હતું. જ્યારે અહીં જયંતીભાઈને પોતાની બુદ્ધિ ચમકાવવાનો અવસર મળ્યો. વર્ગો વ્યવસ્થિત ચાલતા હતા. વર્ગમાં કોણ પ્રથમ આવે છે તેની પ્રતિદિન હરીફાઈ થતી. પાંચમા વર્ગમાં અધ્યાપક શ્રી બાલુભાઈ પંડિતજી ભણાવવામાં ખૂબ રસ લેતા હતા. તે ઉપરાંત લાભશંકરભાઈ અને અબ્દુલાભાઈ નામે મુસ્લિમ શિક્ષકનો પણ જયંતીભાઈ ઉપર ઊંડો પ્રભાવ પડ્યો હતો. તેમની વિદ્યાર્થીઓ પ્રત્યેની લાગણી ખરેખર નોંધપાત્ર હતી. તેમણે જયંતીભાઈની બુદ્ધિ પારખી લીધી અને વિશેષ ધ્યાન આપ્યું.
પાંચમા વર્ગમાં પોપટ વેલજી ખૂબ જ હોશિયાર વિદ્યાર્થી હતો અને બરાબર પ્રથમ રહેતો. જયંતીભાઈએ તેની સાથે સારી એવી હરીફાઈ કરી અને એક દિવસ પહેલો નંબર લીધો. વર્ગમાં હાસ્યનું મોજું ફેલાયું. લાભશંકરભાઈ ખુશ ખુશ થયા. ગુરુકૃપા વરસે પછી તો પૂછવું જ શું? જીવનમાં પ્રથમ ગુરુપદ લાભશંકરભાઈને ફાળે જાય છે. તેમને એટલો બધો પ્રેમ થયો કે પોતાના ખાલી પિરિયડમાં જયંતીને વિશેષરૂપે ભણાવવા લાગ્યા. તે ઘણા જ ઉચ્ચકોટિના શિક્ષક હતા. બીજા માસ્તરો ખાલી સમયમાં ભેગા મળી ગપસપ કે હાંસી-મજાકમાં સમય બરબાદ કરતા કે પત્તા રમતા, જ્યારે લાભશંકરભાઈ પોતાનો ખાલી સમય આવા તેજસ્વી વિદ્યાર્થીઓને અર્પણ કરી, સમય સાર્થક કરતા અથવા વાંચન દ્વારા પોતાના જ્ઞાનમાં વૃદ્ધિ કરતા હતા. ધન્ય છે આવા સહૃદય શિક્ષકને ! જાણે ટ્યૂશન બાંધી દીધું હોય તેમ જયંતીભાઈને ખૂબ જ પ્રેમપૂર્વક વિશેષરૂપે
સંરકારજીવનનું સિંચન @ 17