Page Text
________________
તથા બીજા ઓસવાળ ભાઈઓ પણ આવ્યા હતા. હરિયાણાના જૈન ભાઈઓ પણ હાજર હતા.
મુનિશ્રીએ પ્રવચનમાં કહ્યું કે, “સંપ્રદાય ભેદની જે મોટી ખાઈ છે તેને પૂરવી બહુ જરૂરી છે. જો આ ખાઈને દૂર નહીં કરવામાં આવે તો તેનું પાણી કોહવાઈ જશે અને ગંદકી વધતી જશે. છેવટે પૂરો સમાજ તેમાં ડૂબી જશે. આપણે બધાં મહાવીરનાં સંતાનો છીએ. નવાઈની વાત એ છે કે દિગંબર અને શ્વેતાંબર શબ્દ શાસ્ત્રમાં ક્યાંય જોવા મળતો નથી. છતાં પણ આ બંને શબ્દો સમાજે હઠાગ્રહથી પકડ્યા છે. બંને શબ્દો એકબીજાના દુશ્મન હોય તેવી છાપ ઊભી થઈ છે. આ માણસથી માણસના ઝઘડા નથી પણ શબ્દના શબ્દથી ઝઘડા છે. બંને શબ્દો બનાવટી છે.”
ક્યારે પણ ન સાંભળ્યા હોય તેવા શબ્દો મુનિજીએ કહ્યા ત્યારે સભામાં ખામોશી છવાઈ ગઈ. આ શબ્દોથી અપમાન લાગ્યું હોય તેવો ભાવ શ્રોતાઓ અનુભવ કરી રહ્યા હતા.
ખરેખર, આ શબ્દો શાસ્ત્રમાં નથી એટલે કોઈ બોલી શકે તેમ ન હતું. પરિણામ એ આવ્યું કે દિગંબર સમાજે ફરીથી મહારાજશ્રીને બોલાવવાનું સાહસ ન કર્યું. પરંતુ એક સત્ય જરૂર ઉજાગર થયું હતું. આજે દિગંબર અને શ્વેતાંબર એ બંને શબ્દો નિર્મળ જૈન સમાજ પર આવરણ બની ગયા છે. ખરું પૂછો તો જૈન ધર્મ શબ્દ સ્વયં પર્યાપ્ત શબ્દ છે. તેને કોઈ વિશેષણની જરૂર નથી. પરંતુ જ્યારે વાડાબંધી થાય ત્યારે આવા શબ્દોની નિતાંત જરૂર પડે છે અને વિદ્વાન લોકો એક નવું વિશેષણ લગાવી એક નવું કૂંડાળું ઊભું કરે છે.
રાયબહાદુર હરચંદજી જૈન પોતે એકતાના પ્રેમી હતા. તેઓ આ વ્યાખ્યાથી ખૂબ જ ખુશ થયા હતા અને પાછળથી તેમણે શ્રી જયંતમુનિજીને અભિનંદન આપ્યા હતા.
યુવાન વય, વિચારોની મૌલિકતા અને નવીનતા, પરંપરાથી ચાલી આવતી રૂઢિગત માન્યતા કરતાં તદ્દન જુદી જ વાત, નિર્ભયતા અને સચોટતાથી વિચારોની રજૂઆતને કારણે જયંતમુનિજી શ્રોતાઓ ઉપર એક અમિટ છાપ મૂકી જતા હતા. બહોળો વર્ગ પરંપરા અને સાંપ્રદાયિકતાના વાડામાં બંધાયેલો હોવાથી નવીન વિચારસરણીને સમજવામાં અને અપનાવવામાં મૂંઝવણ અનુભવે તે સ્વાભાવિક છે. પરંતુ સમજદાર, સુજ્ઞ અને ઉદારદિલ શ્રોતા તેમના ક્રાંતિકારી, સમન્વયવાદી અને ઉદારતાવાદી વિચારથી પ્રભાવિત થયા વગર રહેતા નહીં. એ સમયે પણ જયંતમુનિજીની ભાષામાં જૈનોની એકતા માટેનો રણકાર અને સાંપ્રદાયિકતા અને સંકુચિતતા સામેનો પડકાર ઘંટાઈને આવતો હતો. એ સમયે આવા વિષય પર બોલવું, અને તે પણ એક સાધુ માટે, લગભગ કલ્પના બહાર હતું. વાડાબંધી સામેની ઝુંબેશના ઇતિહાસમાં શ્રી જયંતમુનિજીનું નામ પ્રથમ હરોળમાં રહેશે.
દિગંબર સમાજને આપેલા પ્રવચન પછી મુનિશ્રી હીરાલાલજીની વિનંતીથી દોરંદા પધાર્યા. દોરંદામાં ૫-૭ ઓશવાળ ઘરો હતાં. હીરાલાલજીને ત્યાં ઘરમંદિર પણ હતું. ભાઈઓએ પ્રતિદિન મંદિરમાં પ્રવચનનો સારો લાભ ઉઠાવ્યો.
અમારો છેલ્લો ઘા! 3 307
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |