Page Text
________________
શ્રી બચુભાઈ પૂજારા કેવળ જૈન સમાજ કે કેવળ ગુજરાતી સમાજ નહિ, પરંતુ આખા ખડકપુરનું નાક હતા. પોતે પ્રતિભાસંપન્ન, પ્રખર વક્તા, દાનેશ્વરી અને સેવાભાવી મૂર્તિ હતા.
સમાજમાં કોઈને ત્યાં જરાપણ તકલીફ હોય કે રાજકીય કોઈ પ્રશ્નો ઊભા હોય ત્યારે પોતે પારકી છઠ્ઠીના જાગનાર હતા. જેને પણ જરૂર હોય, તેમની ગાડી તથા ડ્રાઇવર હાજર હતાં. નાનો કે મોટો કોઈ પણ માણસ બચુભાઈનો નિ:સંકોચ સહયોગ મેળવી શકતો હતો. આટલો મોટો વેપાર હોવા છતાં અને મુખ્ય બજારમાં તેમની નવ દુકાનો હોવા છતાં, પોતે ફારગ રહી, ભજનકીર્તનમાં મસ્ત રહેતા. તેમની એક ભજન મંડળી બની ગઈ હતી. કાંતિભાઈ, રમણીકભાઈ, દયાળજીભાઈ, મારવાડી ભાઈઓ, પંજાબી ભાઈઓ અને કેટલાક સ્થાનિક બંગાળી ભાઈઓ તેમની મંડળીના સભ્ય હતા અને બચુભાઈના ઇશારે તન-મનથી સેવા આપનારા હતા.
બચુભાઈ નિયમ પ્રમાણે સવારના ત્રણ વાગે ઊઠી જતા. સાથે બાજરાના રોટલા, ગોળ, ધાણી, દાળિયા, લેમન જ્યુસ જેવા ખાદ્ય પદાર્થો લઈ “શ્રી રામ, જય રામ, જય જય રામ'ની ધૂન બોલાવતા. ખડકપુરની એક એક ગલીઓમાં અને બજારોમાં વારાફરતી રાઉન્ડ પૂરો કરતા. ભૂખ્યા-તરસ્યા જે કોઈ મળે તે વ્યક્તિઓને સવારના પહોરમાં નાસ્તો મળી જતો. ઉપરાંત ગાય, કૂતરાં કે કોઈ રિક્ષાવાળો, નાનાં બાળકો, આ બધાને કંઈ ને કંઈ આપી સંતુષ્ટ કરતા. બચુભાઈનો આ કાર્યક્રમ બારે મહિના ચાલતો. તેમણે બજાર વચ્ચે સુંદર ભવન બનાવ્યું હતું. તેમના ઘેર દરરોજ રાતના આઠથી દસ વાગ્યા સુધી અચૂક ભજનનો કાર્યક્રમ ચાલતો. ઘરની વચ્ચે એક ખાંભાવાળી મોટી છત્રી બાંધવામાં આવી હતી. તેના પર પ૦૦-૭૦૦ કબૂતરો બેસી શકતાં.
સવારના કબૂતરને નિરંતર ચણ આપવામાં આવતું. તેઓ ગુજરાતી સંસ્કૃતિનું પૂરી રીતે પાલન કરી લાભ લેતા. તેમનું જીવન તપોમય હતું. આખા દિવસમાં સાત દ્રવ્ય જ લેતાં. તેઓ કહેતા કે જૈન ધર્મના મેં બે બોધપાઠ લીધા છે. (૧) દ્રવ્ય ધારવા અને (૨) ઉપવાસ. તેઓ કહેતા કે વૈષ્ણવ પરંપરાનો ફળાહારવાળો પોલો ઉપવાસ ન કરવો, પરંતુ જૈન ધર્મમાં ફરમાવેલો ગરમ પાણી ઉપર રહી નકોરડો ઉપવાસ કરવો તથા રાત્રિભોજનનો ત્યાગ કરવો. આમ પોતે ગુણગ્રાહી હોવાથી જ્યાં જે સારું મળે તે તુરત ગ્રહણ કરી લેતા.
ખડકપુરના ૩ દિવસની સ્થિરતામાં શ્રી બચુભાઈના નેતૃત્વ નીચે ગુજરાતી સમાજે અપૂર્વ સેવા બજાવી ખડકપુરનું નામ ઘણું જ ઊંચું કર્યું. તે વખતે સ્થાનકવાસી જૈન સમાજ તરીકે સંઘની સ્થાપના થઈ ન હતી. પરંતુ સમગ્ર ગુજરાતી સમાજે સંતોને પોતાના સમજી, ભાવભીનું સ્વાગત કરી, સેવા કરવામાં જરા પણ કચાશ રહેવા દીધી ન હતી તથા મહેમાનોને પણ એટલા બધા સાચવ્યા કે સૌના મન ઉપર ઊંડી છાપ પડી હતી.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 1 248
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |