________________
અવતારી ગૌરાંગ પ્રભુની અર્ધાગિની વિષ્ણુપ્રિયા પણ વિશ્વવિખ્યાત થઈ ગયાં. વિરક્તિના ઊંચા ભાવ જાગ્રત થાય તેવું અસરકારક આ નાટક હતું. ઉત્સાહ અને એકતાનો સંગમ :
લોધાસલી પછી ખમાસલીનો સ્પર્શ કરી મુનિરાજો ખરીદા બજાર પધાર્યા. ત્યાં દેરાવાસી મહાસતીજીઓ પણ બિરાજમાન હતાં. શ્રીમાન ચાંદમલજી જૈન, તેજંપાલજી વગેરે ઓશવાળ ભાઈઓ ગુજરાતી સંઘ સાથે જોડાયેલા હતા. જાણે ઘેર કોઈ મોટો લગ્ન પ્રસંગ હોય એટલો ઉત્સાહ ખરીદા બજાર સંઘમાં વ્યાપ્ત થઈ ગયો.
મારવાડી બહેનો શણગાર સજીને સામે આવ્યાં હતાં. કલકત્તાથી ચારસો-પાંચસો વ્યક્તિઓ ટ્રેન દ્વારા ખરીદા બજાર પહોંચ્યા હતા. આ બાજુ જમશેદપુર તથા જુગસલાઈના મારવાડી ભાઈઓ મોટી સંખ્યામાં ખરીદા પહોંચ્યા હતા. ખડકપુર - ગોલ બજારથી પણ સારી સંખ્યામાં ભાઈબહેનો હાજર હતાં. અહીં એક પ્રકારે મેળો જામ્યો હતો. મારવાડી ભાઈઓની હિંમતની શું વાત કરવી? અચાનક ચારસો-પાંચસો માણસો આવી ગયા છતાં તેઓએ તરત બધી તૈયારી કરી. વાટીદાળનો શીરો પીરસવાનો તેઓનો ભાવ હતો, પરંતુ પલાળેલી દાળ વાટતા ઘણો સમય લાગે. પરંતુ આ લોકોનાં સંપ-સલાહ એટલાં સારાં હતાં કે એક ઇશારામાં દરેક ઘેરથી વાટેલી દાળ પળભરમાં આવી ગઈ! તેઓએ જે રીતે ધાર્યું હતું તેથી વિશેષરૂપે સ્વાગત થયું.
દયાળજીભાઈ મેઘાણીએ કહ્યું કે, “લગ્નની જાનમાં પણ જોવા ન મળે તેટલું સદ્ભાવ ભરેલું સ્વાગત અહીંના લોકોએ કર્યું છે.” દેરાવાસી, સ્થાનકવાસી અને તેરાપંથી ઓસવાળ ભાઈઓ એક સૂત્રમાં બંધાઈ ગયા હતા. શ્રી ચાંદમલજી પણ વિશાળ દિલના વ્યક્તિ હોવાથી સર્વમાન્ય હતા. મુનિજીએ ખરીદા બજારમાં એક દિવસ વધારે સ્થિરતા કરી અને ત્યાંની હાઇસ્કૂલમાં જાહેર પ્રવચન આપ્યું. સવાયા જૈનનું જીવન:
મુનિશ્રીએ ખરીદાથી વિહાર કરી ખડકપુર ૨૬-૫-પરના રોજ ગુજરાતી સ્કૂલમાં પદાર્પણ કર્યું. ખડકપુર સમાજ બહુ જ વ્યવસ્થિત ગુજરાતી સ્કૂલ ચલાવતો હતો. આટલા નાના સમાજમાં આવી સુંદર સ્કૂલની સ્થાપના કરી ગુજરાતી સમાજે સારો દાખલો બેસાડ્યો હતો. સ્કૂલના પ્રાંગણમાં ગુજરાતી સમાજના નેતા શ્રી નરસિંહભાઈ બેચરની પ્રતિમા (સ્ટેચ્ય) મૂકવામાં આવી હતી. તેઓએ સ્કૂલ બાંધવામાં ઘણો ભોગ આપ્યો હતો. પરંતુ સ્કૂલની સ્થાપના, વ્યવસ્થા તથા નિર્માણનો શ્રેય શ્રીયુત બચુભાઈ પુજારાને ફાળે જાય છે. એ વખતે ગુજરાતી સમાજના નેતા તરીકે શ્રી બચુભાઈ પૂજારા મોખરે હતા. તેઓએ સમાજ સાથે રહીને પૂ. મુનિઓના સ્વાગત સમારોહમાં મુખ્ય ભાગ લીધો હતો.
બંગભૂમિ બની વિહારભૂમિ 247