________________
રેલવેના પાટાઓની જાળ બિછાવેલી છે. હર પળે આ પાટા ઉપર ગાડીઓનું આવાગમન થાય છે. એટલા માટે જ ઠેકઠેકાણે લખ્યું છે, ‘સાવધાન.' આ પાટિયા કેમ જાણે ધર્મનો ઉપદેશ આપતા હોય તે રીતે લખાયેલા હતા. સંતો અને શાસ્ત્રો પણ આ જ વાત કહે છે. સાવધાન રહો, જોઈને અને જતનથી ચાલો, હોશિયારીથી કામ લ્યો. જીવનમાં ભૂલ કરવા જેવું નથી, નહિતર ચગદાઈ જશો. આ કારખાનાનાં પાટિયાંઓ પણ એ જ સૂચના આપતા હતા કે ભૂલ કરશો તો ચગદાઈ જશો.
આમ લોહ-કારખાનાના નિરીક્ષણ પછી ઘણા આધ્યાત્મિક ભાવો સાથે તુલના કરી મુનિરાજો સ્વસ્થાને પધાર્યા. કારખાનું ઘણો ઉપદેશ આપી ગયું.
કલકત્તા શ્રીસંઘ અને જમશેદપુર શ્રીસંઘે મળીને વિહારનું આયોજન કર્યું. રૂપનારાયણ નદી પાર કરવાનો મોટો પ્રશ્ન હતો. રેલવે પુલથી જ નદી પાર કરવી પડે તેમ હતું. તે પ્રશ્નનો ઉકેલ કલકત્તા સંઘ પર છોડી દેવામાં આવ્યો. ટાટાનગરથી ખડકપુર સુધીની બધી જવાબદારી જમશેદપુર સંઘે ઉપાડી તથા વિહારનો બધો ખર્ચ શ્રીયુત નરભેરામભાઈએ ઉપાડી લીધો. જમશેદપુરથી ખડકપુર સુધી વિહારમાં ચાલવા માટે સો જેટલાં નામ લખાયાં હતાં.
સામાન માટે એક ટ્રક તથા વિહારના સ્થાનની વ્યવસ્થા માટે બે ગાડીઓ રાખવામાં આવી હતી. વિહારમાં સેવા માટેનું નેતૃત્વ દયાળજીભાઈ મેઘાણીને સોંપવામાં આવ્યું હતું. શ્રી દયાળજીભાઈ મેઘાણી અત્યંત બુદ્ધિશાળી અને દીર્ઘદૃષ્ટિવાળા શ્રાવક હતા. શ્રી નરભેરામભાઈને પણ ખાસ વાત કહેવી હોય તો તેઓ કહી શકતા. નરભેરામભાઈને પણ તેઓ પ્રત્યે ઊંડું સન્માન હતું. આ ઉપરાંત ઓતમચંદભાઈ દેસાઈ તથા દુર્લભજીભાઈ મડિયાએ વિહારમાં સાથે રહી મુનિરાજોની ઉત્તમ સેવા બજાવી.
મુનિરાજોએ જમશેદપુરનાં બધાં ક્ષેત્રો સ્પર્શી, બે મહિનાનો સ્થિરવાસ પૂરો કર્યો. હવે કલકત્તા જવા માટે વિહારની યાત્રા ગોઠવાઈ રહી હતી.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 3 244
