________________
યુવકોએ ચારે બાજુ તોરણ બાંધ્યાં હતાં. ધજા-પતાકાથી ઉપાશ્રય શણગારવામાં આવ્યો હતો. મુનિરાજો પાટે બિરાજ્યા ત્યારનું દૃશ્ય શ્રીસંઘ અને ગુજરાતી સમાજ માટે અપૂર્વ બની ગયું હતું.
સર્વપ્રથમ નાનજીભાઈ ટાંકે ગુજરાતી સમાજ તરફથી મુનિઓનું સ્વાગત કર્યું. તેમણે પોતાની લાક્ષણિક શૈલીમાં કહ્યું, “આજે આપણે ત્યાં ભગવાન સંત રૂપે બિરાજ્યા છે. આપણા સંતો ગુજરાતથી આટલી લાંબી પદયાત્રા કરી જમશેદપુર પધાર્યા છે તે આપણા માટે ધન્ય ઘડી છે. બીજા સંતો આવી શકે, પરંતુ પદયાત્રી જૈનમુનિઓનું જમશેદપુરમાં પદાર્પણ થાય કલ્પનાતીત વાત છે. આજે તપસ્વી મહારાજે સંતો માટે અહીંનાં દરવાજા ખોલી દીધા છે. હું પૂજ્ય મુનિજીને વિનંતી કરું છું કે અમને સૌને લાભ મળે તેવી કૃપા કરશો. ફક્ત જૈન સંઘ નહીં, આખો ગુજરાતી સમાજ આપનો છે.”
ખરેખર, નાનજીભાઈનાં શબ્દોએ સમાજની તાસીર ફેરવી નાખી. સમસ્ત ગુજરાતી સમાજ મુનિવરોને પોતાના સમજી ભક્તિભાવ પ્રદર્શિત કરવા લાગ્યો.
તપસ્વી મહારાજની હળવી રમૂજ :
શ્રી જયંતમુનિએ સ્વાગતસમારોહનો જવાબ આપ્યો, “નાનજીબાપાની ભાવના સોળ આના પરિપૂર્ણ થશે. ધર્મમાં કોઈ ભેદ નથી, મનુષ્યના મનમાં ભેદ હોય છે. ખાંડ કહો કે સાકર કહો, પદાર્થ એક જ છે. રામ કહો કે મહાવીર કહો, શુદ્ધ આત્મા એક છે, નામ જુદાં છે. મનુષ્યો પોતાની બુદ્ધિથી ભેદભાવોનું સર્જન કરે છે, પરંતુ સત્યનો માર્ગ એક જ છે. આપણા ગુજરાતી સમાજે જે પ્રેમ વરસાવ્યો છે તે બેનમૂન છે. આજે જમશેદપુર પહોંચતાં અમને ઘણો સંતોષ થયો છે.
પછી જયંતમુનિજીએ ૨મૂજમાં ઉમેર્યું, “તમારા યુવકોએ આટલી મોટી ઉંમરના પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજની સાથે જલદી ચાલવાની હોડ કરી. પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજ પડી જાય તેટલા વેગથી તેમને ચલાવ્યા છે. આ પણ એક મોટી ભક્તિ છે !” આ સાંભળીને સભામાં હાસ્યનું મોજું ફરી વળ્યું.
પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજ વચ્ચે બોલ્યા, “ભાઈ, આમાં યુવકોનો દોષ નથી. દોષ આપણો જ છે. સંસારનો નિયમ છે કે જે વધારે દોડે તે પડે. એટલે આ ફળ ઉતાવળનું છે.”
અપૂર્વ તપઆરાધના
જમશેદપુરનો અપાર ઉત્સાહ હતો. અહીં અઠ્ઠાઈ ઉત્સવ ઊજવવામાં આવ્યો. આઠ દિવસ દરમિયાન જમશેદપુરના સમાજમાં એક મોટો મહોત્સવ ઊજવાઈ ગયો. શેઠ શ્રી નરભેરામભાઈએ બે વખત સ્વામીવાત્સલ્ય ભોજન કરાવ્યું.
શ્રી જયંતમુનિજીએ કહ્યું, “લાડવાથી સ્વામીવાત્સલ્ય થઈ શકે છે, પરંતુ બધા આયંબિલ કરે તો સાચું સ્વામીવાત્સલ્ય થાય.”
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 3 236