Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek

SR No.: 023252
Original Sutra Author: N/A
Author: Harshad Doshi
Publisher: Jain Academy
Publication Year: 2006
Total Pages: 532
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 247

મુનિરાજો તથા વિહારીભાઈઓ થાકીને લોથપોથ થઈ ગયા હતા. સોળ માઈલનો આકરો વિહાર ભારે પડી ગયો હતો. પીવાનું પાણી પણ હાજર ન હતું. સૌ નિરાશ થઈ લાંબા થઈને સૂતા. એટલામાં ઝરિયા અને જમશેદપુરથી ગાડીઓ આવવા લાગી. જમવાનો સમય થઈ ગયો હતો, પણ જમાડનાર કોઈ ન હતું. શ્રાવકોને સુધાનો પરિષહ થયો! નવલચંદભાઈની અપૂર્વ ધીરજ :
ઝરિયા સંઘના ભાઈઓએ બુમરાણ મચાવી, “અરે, નવલચંદભાઈ મહેતા ક્યાં ખોવાઈ ગયા? બેરમો સંઘ પાણીમાં બેસી ગયો કે શું? કોઈ આવ્યું નથી – જમવાનું શું થશે?”
જમશેદપુરના ભાઈઓએ કહ્યું, “ભાઈ, શાંતિ રાખો. આમંત્રણ આપનારને આબરૂ વહાલી હોય છે. કોઈ કારણસર ગાડાં રોકાઈ ગયા લાગે છે.”
ઝરિયાવાળા એક ભાઈ હસીને બોલ્યા, “ગાડું રોકાણું છે કે ધરી ભાંગી છે, એ તો બેરમોવાળા જ જાણે.”
એક ભાઈ બધા માટે ચા લેવા ગયા. ચા પીધા પછી સૌની ધીરજ વધી. આશરે એક-દોઢ વાગે નવલચંદભાઈનાં ગાડાં આવ્યાં. હજી નવલચંદભાઈ જરા શ્વાસ લે, એટલામાં તો બધાએ તેમનો ઊધડો લીધો. નવલચંદભાઈ બરફનો પહાડ હતા. જરા પણ ગરમી ન આવી. સૌને હાથ જોડી જોડીને કહેવા લાગ્યા, “બસ, અબઘડી ચૂરમાના લાડવા તૈયાર થઈ જશે. તમે મહારાજશ્રીનો સત્સંગ સાંભળો, અમારું જમણ બરાબર થશે.”
ચૂરમાનું નામ સાંભળી ભૂખ્યા શ્રાવકોના મોઢામાં પાણી આવી ગયું! નવલચંદભાઈ કામમાં લાગી ગયા. ચાર વાગે જમવાનું તૈયાર થઈ ગયું. બીજા ઘણા મહેમાનો આવી પહોંચ્યા હતા. સૌ જમીને ઊઠ્યા અને જયજયકાર થઈ ગયો. પછી નવલચંદભાઈએ ભૂલા પડ્યાની રામકથા સંભળાવી. સૌએ નવલચંદભાઈની પીઠ થાબડી. મિશ્રી લાલજી જયસ્વાલ - સાયકલ પર વિશ્વયાત્રા :
સાંજના સેંકડો બંગાળી લોકો આવી પહોંચ્યા. ભજનમંડળીઓ પણ આવી. ભજનની રમઝટ જામી. બંગાળના મોટા મોટા અને લાંબા ખોલ (વાજિંત્રોનાં સાધનો) જોઈને જયંતમુનિજીને ખૂબ આશ્ચર્ય થયું હતું. બંગાળી ભાષાનો અને એનાં ભજનોનો આસ્વાદ લેવાનો પહેલો પ્રસંગ હતો.
વહેલી સવારે ચાસથી વિહાર કર્યો. ચાસનિવાસી મિશ્રી લાલજી જયસ્વાલ પણ વિહારમાં સાથે હતા. પૂજ્ય મુનિશ્રીની પદયાત્રામાં જોડાયા પછી મિશ્રીલાલની અંદર સૂતેલો યાત્રી આત્મા જાગી ઊઠ્યો. તેમણે સાયકલ પર સંપૂર્ણ ભારતની યાત્રા કરવાનો સંકલ્પ કર્યો. ખરેખર, પુલિયાથી વિદાય લીધા પછી તે સાયકલ ઉપર સમગ્ર ભારતની યાત્રામાં નીકળી પડ્યા.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 228