________________
મુનિરાજ બેરમો પધાર્યા ત્યારે મણિભાઈ અત્યંત ખુશ થયા. તેમનો ઉત્સાહ જોવાલાયક હતો. તેમણે મુનિરાજો માટે વિશેષ વ્યવસ્થા કરી હતી. જાહેર પ્રવચન માટે પણ શમિયાણો બંધાવ્યો હતો. બેરમોમાં ભક્તિભાવ પર એક કળશ ચડી ગયો હતો.
બેરમોમાં બન્ને સંઘોએ મળીને ઘણાં વર્ષ પહેલાં એક ઉપાશ્રય બનાવ્યો હતો. તેનું જૂનું મકાન હજી ઊભું હતું. દેરાસરની સ્થાપના થઈ ન હતી. મુનિરાજો ઉપાશ્રયમાં ઊતર્યા. આસપાસમાં જૈન તથા ગુજરાતી સમાજનાં ઘણાં ઘર હોવાથી ગોચરીપાણીની ખૂબ સગવડ હતી. ચુનીલાલ વલ્લભજી વોરા ઉપાશ્રયની સામે જ રહેતા. તે તથા તેમનાં પત્ની ભાનુબહેન સેવામાં ઊભે પગે તત્પર રહેતાં હતાં. મણિભાઈના ખાસ મિત્ર પ્રેમજીબાપા ઠક્કર અને દયાળજીભાઈ ઠક્કર સુખીસંપન્ન સદ્ગુહસ્થ હતા. પ્રતિદિન મુનિ મહારાજના પ્રવચનમાં હાજરી આપતા. તેઓએ લોહાણા મહાજનવાડી ન થાય ત્યાં સુધી હજામત ન કરવી તેવું વ્રત લીધું હતું. મહેમાનોનો પણ સારો એવો ધસારો હતો. શ્રાવકો મહેમાનોને પોતાના ઘેર જમવા લઈ જતા.
બેરમોમાં એક અઠવાડિયાની સ્થિરતા થઈ. સમસ્ત ગુજરાતી સમાજે પૂરેપૂરો ભાગ લીધો હતો. અહીં સાંપ્રદાયિક સંકુચિતતાનો સંપૂર્ણ અભાવ અને સમાજની એકતા જોઈ જયંતમુનિને ઘણી પ્રસન્નતા થઈ. સમસ્યા અને સમાધાન :
મુનિરાજો બેરમોથી ચાસ તરફ આગળ વધ્યા. દામોદર નદી કેવી રીતે પાર કરવી તે વિકટ પ્રશ્ન હતો. એ વખતે દામોદર નદી પર એક પણ પુલ ન હતો. ગુજરાતી સમાજે અને આપણા ભાઈઓએ ગજબ પુરુષાર્થ કર્યો. સેંકડો બેંચ ભેગી કરી, નદીમાં ક્યાંય પગ ન મૂકવો પડે તે રીતે ગોઠવી દીધી. કાચા પાણીમાં પગ ન મૂકવાના જૈન સાધુઓના નિયમનું પૂરું પાલન થઈ રહ્યું હતું.
ઝરિયાથી નૅશનલ ફોટો સ્તુડિયોના માલિક મૂલચંદભાઈ તથા હંસરાજભાઈ શેઠે મુનિરાજોએ જે રીતે નદી પાર કરી તેની આખી મૂવી ઉતારી છે. મુનિરાજો બેંચ પર પગલાં મૂકી, કોરે પગે નદી પાર કરી રહ્યા હતા તે આખું દશ્ય અદ્ભુત લાગે છે.
બેરમોથી વિહાર થયો ત્યારે ત્રાસના ભાઈઓ વિહારમાં જોડાયા હતા. તેમાં જેચંદભાઈ મોખરે રહેતા. જેવો વિહાર શરૂ થાય તેવી જ ધૂન શરૂ થતી. ‘ભગવાન ભજો, મહાવીર ભજો'ના શબ્દો ગુંજવા લાગતા. આખો વિહાર આનંદમય બની જતો હતો.
૧૯૫૨ની ૨૭મી જાન્યુઆરીએ મુનિશ્રી બેરમોથી અંગવાણીની સ્કૂલમાં પધાર્યા. અંગવાણી એ કોલફિલ્ડનું નામાંકિત ક્ષેત્ર છે. રાત્રે પ્રવચનમાં ભજનમંડળીએ તેનો રંગ જમાવ્યો અને ભજનોની રમઝટ બોલાવી. ભજનમંડળીની બધી વ્યવસ્થા ભૂપતભાઈ (હાલના પૂજ્ય શ્રી ગિરીશમુનિ) સંભાળી રહ્યા હતા. પ્રારંભથી જ ભજનો ગાવા-ગવડાવવાની સઘળી વ્યવસ્થા ભૂપતભાઈ સંભાળતા હતા.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 226