________________
જલમંદિર પધારી ગયા. ખરેખર, જલમંદિર એક પ્રકારનું વિશ્રાંતિભવન છે. અદ્ભુત શોભા ધરાવે છે. ઝરણાનું મીઠું પાણી કુંડમાં ઊભરાતું રહે છે. જલમંદિરનું વાતાવરણ અલૌકિક છે. જલમંદિરમાં રાત્રિવાસ કરવો તે સદ્ભાગ્યની વાત છે. મુનિશ્રીને જલમંદિરનો રાત્રિવાસ ઘણો જ આનંદદાયક લાગ્યો. યાત્રાળુઓ માટે પર્વતમાં ઉત્તમ પ્રકારની વ્યવસ્થા ગોઠવી છે. યાત્રાળુ પાછા ફરે ત્યારે ગંધર્વનાળા ઉપર દરેક યાત્રીને એક મોટો લાડવો અને સેવા આપવામાં આવે છે. મીઠા પાણીના માટલા ભરેલા હોય છે. આ લાડવો ખાતા ક્ષુધાતુર યાત્રીઓ સંતોષ પામે છે અને અંતરના આશીર્વાદ વરસાવે છે. જે લોકોએ આ વ્યવસ્થા વિચારીને અમલમાં મૂકી છે તેઓ લાખ લાખ અભિનંદનને પાત્ર છે.
પર્વત ઉપર જ્યાં સીધું ચઢાણ છે ત્યાં પગથિયાં બાંધવામાં આવ્યાં છે. આ રસ્તે આખા પહાડમાં હજારો પગથિયાં મુકાયેલાં છે. યાત્રીઓની સગવડતા માટે જેમણે પોતાની સંપત્તિનો ભોગ-ઉપભોગમાં ઉપયોગ ન કરતાં, સત્કર્મમાં વાપરી, આ પગથિયાંઓ બંધાવ્યાં છે, તેઓ ઘણું પુણ્ય કમાયા છે. તેમનાં સત્કર્મોની કોઈ તુલના થઈ શકે તેમ નથી. એક એક પગથિયાં પર યાત્રી પોતાનો સદ્ભાવ વરસાવતો જાય છે અને બાંધનાર પ્રત્યે આશીર્વાદની મીઠી લહેર મૂકતો જાય છે. આ સેવા આપનારાઓ શાસનના સાચા પ્રેમી હતા. તેઓ શાસનનો હાર્દ સમજી શક્યા હતા.
શિખરજી ઉપર ચંદનવૃક્ષનાં જંગલો છે. આખો પર્વત રસાળ અને ફળદ્રુપ ભૂમિવાળો છે. જંગલની પ્રાકૃતિક શોભા નિરાળી છે. પહાડનાં તથા પ્રકૃતિનાં દર્શન કરી, મનમધુકર રસપાન કરી પુષ્ટ થયો. લાગ્યું કે આ ચડાણ ઘણું જ સાર્થક થયું છે. મુનિશ્રીનું મન આનંદિત હતું ત્યારે એક હૃદયદ્રાવક પ્રસંગ બન્યો જે જણાવવો જરૂરી છે. જલમંદિરમાં ખેદજનક ઘટના :
જલમંદિરમાં રાતના નવ વાગ્યા હતા. ઘોર અંધકાર જામ્યો હતો. તે વખતે એક મહારાષ્ટ્રીયન જૈન પરિવાર યાત્રાએ આવેલો હતો. તે પર્વતથી સર્વથા અજાણ હતા એટલે પહાડમાં ભૂલા પડી ગયા હતા. આવા અંધારામાં તેઓ જલમંદિર આવી ચડ્યા અને એક ઓસરીમાં બેઠા. હજી તો આ બિચારો પરિવાર શ્વાસ લે અને થોડો આરામ કરે તે પહેલાં જલમંદિરનો ચોકીદાર ત્યાં પહોંચી ગયો અને પૂછયું, “તુમ કૌન હો?”
પરિવારના મુખ્ય વ્યક્તિએ જવાબ આપ્યો, “હમ દિગંબર જૈન હૈ.”
હજુ આટલું બોલ્યા ત્યાં તો ચોકીદાર કોપાયમાન થઈ ગયો. દિગંબર-શ્વેતાંબરના પ્રબળ ભેદપ્રવાહ ચાલતા હતા. દિગંબરને અહીં ઊતરવા ન દેવો તેવી શ્વેતાંબર કોઠીની કડક આજ્ઞા
હતી.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 3 206