Page Text
________________
ચોકીદાર તાડુક્યો, “તુમ લોગ યહાં ઘૂસા કૈસે? જાનતે નહીં હો, યે શ્વેતાંબર કોઠી છે, તુમ જલદી સે બાહર નીકલો.”
પરિવારમાં બાળ-બચ્ચાં અને સ્ત્રીઓ સાથે હતાં. બધાં રડવા જેવા થઈ ગયાં. હાથ જોડી, તૂટી ફૂટી હિન્દીમાં બોલ્યાં, “ભાઈસાબ, અબ હમ કહા જાયેંગે?”
ચોકીદાર કહે, “હમકો કુછ સુનના નહિ હૈ. તુમ જહન્નમ મેં જાઓ.” ચોકીદાર જોર કરીને તેમને ઉઠાડવા લાગ્યો.
એટલામાં શ્રી જયંતમુનિજીની નજર આ લોકો પર પડી. મુનિશ્રી તરત જ પાસે ગયા. પહેલા પરિવારને શાંતિ આપી. ચોકીદારને સમજાવવા કોશિશ કરી.
ચોકીદાર કહે, “બાબા, હમારી નોકરી ચલી જાયેગી. આપ બીચમેં મત આઈએ.” મુનિજીએ કહ્યું, “યદી ઐસા હૈ તો હમ ભી નિકલ જાયેંગે.”
આ વાત સાંભળીને ચોકીદાર ઢીલો પડ્યો. થોડા માણસો પણ ભેગા થઈ ગયા. પેલો પરિવાર તો ડરના માર્યો કંપી રહ્યો હતો.
મુનિશ્રીએ કહ્યું, “અરે ભૈયા, શ્વેતાંબર-દિગંબર કા ભેદ બડા હૈ કિ માનવતા બડી હૈ? યહ પ્રશ્ન માનવતા કા હૈ. આપ લોગ કિસી કિંમત પર ઇસે નિકાલ નહીં સકતે, વરના અભી બહુત બડા ઝમેલા હોગા.” આટલું દબાણ કર્યા પછી મામલો થાળે પડ્યો. મહારાષ્ટ્રીયન પરિવાર
વરંડામાં સૂતો
મુનિશ્રીની પ્રેરણાથી તેને પાથરવા શેતરંજી આપવામાં આવી. જુઓ તો ખરા, ભેદભાવને કારણે અહિંસાવાદી જૈનો કેવું હિંસાનું તાંડવ ખેલતા હોય છે? કેટલો રાગદ્વેષ વધી ગયો છે! ભગવાનના આદેશોને કિનારે મૂકી, ભગવાનની ભૂમિ માટે બાંયો ચડાવી લડવા તૈયાર થાય છે. કેટલું ધૃણિત પરિણામ આવ્યું છે! વિચારો કે આ કુટુંબને રાત્રે બહાર ધકેલ્યું હોત તો તેની શું દશા થાત?
પ્રભુ સૌને સબુદ્ધિ આપે અને સૌ વીરમાર્ગ પર ચાલવાનો પ્રયાસ કરે તેવી પ્રાર્થના સાથે મુનિરાજો નિદ્રાધીન થયા. સમેતશિખર પહાડની પ્રાકૃતિક શોભા :
સવારના પેલો પરિવાર મુનિશ્રી સાથે વિહારમાં ચાલી નીકળ્યો. અહીંથી પાછું મધુવન કોઠીમાં જવાનું ન હતું, પરંતુ પહાડની પેલી બાજુના ઢોળાવ ભરેલા માર્ગથી સીધું નિમિયાઘાટ ઊતરવાનું હતું. આ રસ્તો પ્રાકૃતિક સૌંદર્યથી શોભાયમાન હતો.
વીસ તીર્થકરોની પરમ પાવન નિર્વાણભૂમિ 7 207
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |