________________
દાદા દલખાણિયામાં સ્થાયી
પીતાંબ૨શેઠના મોટાભાઈ શ્રી મોનજી વચ્છરાજ બગસરાથી અવારનવાર દલખાણિયા આવતા હતા. તેઓ સ૨ળ અને સાલસ સ્વભાવના, કાર્યકુશળ અને કર્મઠ વ્યક્તિ હતા. દલખાણિયાના પ્રસિદ્ધ શ્રી માનસંગ ભીલ અને બીજા ખેડૂત ભાઈઓએ મોનજી શેઠને દલખાણિયામાં રહેવા પ્રાર્થના કરી.
આ ઉચિત લાગતા શ્રી મોનજીભાઈએ દલખાણિયા આવવાનો નિશ્ચર્ય કર્યો. ખેડૂત ભાઈઓએ પોતાની જમીન આપી અને મોનજીબાપાની ગામના તલાટી તરીકે નિમણૂક કરી. તલાટી તરીકે તેઓએ સારી ખ્યાતિ મેળવી. તેમના ઘરમાં ઝલકબહેન ધાર્મિક વૃત્તિવાળાં યોગ્ય નારી હતાં. તે અવારનવાર સામાયિક કરવી, માળા ફેરવવી, ઇત્યાદિ ધર્મકરણી કરતાં હતાં. વિક્રમ સંવત ૧૯૪૩, માગશર વદ સાતમના રોજ મોનજીબાપાને ત્યાં મહાન, પરમ પૂજ્ય, ઘોર તપસ્વી જગજીવનજી મહારાજે ઝલકબહેનની કુક્ષીએ જન્મ લીધો. પરિવારના કોઈ વિચારકે જગજીવન એવું સાર્થક નામ આપ્યું.
આવા એકાંત ખૂણે પડેલા ગીરના નાનકડા ગામ દલખાણિયામાં જગજીવનભાઈનો જન્મ અને કેવી તેમની મહાનતા! ખરેખર આ આશ્ચર્યજનક ઘટના છે ! તેમણે સમગ્ર જૈનજગતમાં અને ભારતવર્ષમાં મહાન તપસ્વી તરીકે ખ્યાતિ પ્રાપ્ત કરી નામ રોશન કર્યું. આ તેમનાં માતાપિતાના ઉજ્વલ ચરિત્રનું જ પરિણામ છે.
પીતાંબરબાપાની જાહોજલાલી :
શ્રી મોનજીભાઈના નાનાભાઈ પીતાંબરભાઈ ખૂબ જ કાર્યદક્ષ અને વેપા૨ી બુદ્ધિના વણિક હતા. પીતાંબરબાપાના ઘ૨માં ડાહીમા ખૂબ વિચક્ષણ અને કર્મઠ નારી હતાં. પીતાંબરબાપાનો ડંકો વાગતો હતો. દલખાણિયામાં તેમની ભારે જાહોજલાલી હતી. ૧૦૦ જેટલા બળદની જોડીઓ સાથે તેમની ૧૦૦ હળની ખેતી હતી. તેઓ સાથે એટલી જ ગાય, ભેંસ અને બકરીઓ રાખતા હતા.
દૂરના જંગલના આ ગામમાં ધર્મધ્યાન કે ધર્મના તત્ત્વજ્ઞાનની વાત ક્યાંથી હોય ? પરંતુ પર્યુષણ આવે ત્યારે સંવત્સરીનો ઉપવાસ કરતા. બીજે દિવસે સંઘ જમણ કરાવતા. આ રીતે તેઓ જૈન ધર્મનું પાલન કરતા તેઓ કહેતા હતા કે “મારે એક ખભે શિવ છે અને એક ખભે જિન છે.” પિતાશ્રી જગજીવનભાઈને કારમો ઘા
શ્રી જગજીવનભાઈ હજુ નવ-દસ વરસના હતા ત્યારે અત્યંત દુઃખદ ઘટના બની. તેમના માથા પરથી માતા-પિતાનું છત્ર ઊડી ગયું. છ મહિનાના ગાળામાં માતા તથા પિતાનો આઘાત સહન કરવાનું બન્યું. મોનજીભાઈના પરિવારમાં ત્રણ બાળકો હતાં : જગજીવનભાઈ, એક નાનાભાઈ સંસ્કારજીવનનું સિંચન D 5