Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek

SR No.: 023252
Original Sutra Author: N/A
Author: Harshad Doshi
Publisher: Jain Academy
Publication Year: 2006
Total Pages: 532
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 191

તપસ્વીજીએ પૂછ્યું, “તબ હમારે સાથ ચલાગે?” હીરાસિંગે તરત હા કહી. “હા, જરૂર ચલૂંગા.”
આ કોઈ એવું મુહુર્ત હશે કે હીરાસિંગ સંતો સાથે જોડાયો તે જોડાયો. આખી જિંદગી સાથે રહ્યો અને ગુરુદેવોની સેવા કરી.
હીરાસિંગને લઈને સંતો બી. બી. હટિયા આવ્યા. જગુભાઈ તથા મોહનભાઈને વાત કરી. તે બંને હીરાસિંગ સાથે વાત કરીને સંતુષ્ટ થયા.
હીરાસિંગને કહ્યું, “ઘરે જા અને તૈયાર થઈને આવ. બરાબર કાલ સાંજ સુધીમાં તું આવી જજે.” માણસ વાતનો બહુ પાકો નીકળ્યો. તે તૈયાર થઈને આવ્યો અને જીવન સુધી સાથ નિભાવ્યો. ત્યારપછી અનુભવ થયો કે આ માણસ ઘણો ચોખ્ખો, સ્વચ્છ અને સજાગ હતો. ઈમાનદારીનું જાણે પૂતળું જ હતો. તેનામાં ઘણા ગુણો હોવાથી પૂર્વભારતના આખા વિહારમાં આ માણસ ઘણો જ ઉપકારી થયો. હિન્દીભાષી હોવાથી અને ગ્રામીણ પ્રદેશના માણસોના જીવન-વ્યવહારને જાણતો હોવાથી શ્રી જયંતમુનિજીનો સાથી જ બની ગયો.
આખો વિહાર લગભગ નવસો માઈલનો થતો હતો. રસ્તામાં કેવી જાતની વ્યવસ્થા કરવી અને સાથે રસોડું રાખવું કે નહિ તેનો વિચાર પણ ભાઈઓમાં ચાલતો હતો. એટલામાં કલકત્તા સંઘ તરફથી ચુંબકભાઈ બનારસ આવી પહોંચ્યા. ઉત્તમચંદભાઈ પંચમિયા પણ સપરિવાર પોતાની ગાડી સાથે આવ્યા. તેમના રાજગૃહી સુધી સાથે રહેવાના ભાવ હતા.
ચુંબકભાઈએ આવતાની સાથે કહ્યું કે, “ગુરુમહારાજ, તમે આગળ ઘણા પરિષદો ભોગવ્યા છે. પરંતુ હવે આપને ખૂબ જ સાતાપૂર્વક લઈ જવા માટે અમે આવી ગયા છીએ. કલકત્તા શ્રીસંઘે બધી ગોઠવણ કરી છે. માટે આપ વિહારની જરા પણ ચિંતા કરશો નહીં.”
ચુંબકભાઈનો પડકારો જોશીલો હતો. સાથે ઉત્તમચંદભાઈ પંચમિયા જેવા ઉદારદિલ શ્રાવક હતા. ખર્ચની જરાપણ પરવા ન હતી. બધું સારામાં સારી રીતે કરવું તેવી ભાવના હતી. વિહારમાં ઠેર ઠેર કલકત્તા કે પૂર્વભારતના સંઘોના માણસો દર્શન કરવા આવે તેને માટે પણ રસોડાની વ્યવસ્થા કરવાની હતી.
સંબકભાઈ બોલ્યા, “અમે બધી રીતે તૈયાર થઈને આવ્યા છીએ.” જુઓ પ્રકૃતિની લીલા! ક્યાં આગ્રા સુધીનો વિહાર! કોઈ પણ પ્રકારની વ્યવસ્થા નહિ. શુદ્ધ સાધુપણાનો ભાવ. અણગારની રીતે અજાણ્યાં ઘરોમાં ગોચરી કરવાની અને પરિષદોનો સામનો કરી તપોમય ‘વિહાર” કરવાનો હતો.
આગ્રાથી વારાણસી સુધીનો વિહાર સાતામય હતો. તેમાં સામાન્ય પરિષહો છોડી નિરાપદ
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 172