________________
એક વીર યોદ્ધો રણમેદાન જીતીને પાછો આવે તે રીતે, હોંકારા-પડકારા કરતા, આનંદના ઉછાળા સાથે શેઠ શ્રી નરભેરામભાઈ આજ્ઞાપત્ર લઈને પુન: તપસ્વી મહારાજનાં ચરણોમાં આવી પહોંચ્યા. તેમણે તપસ્વી મહારાજના હાથમાં આજ્ઞાપત્ર ધરી દીધો. સર્વપ્રથમ જેણે દઢ સંકલ્પ કર્યો હતો તે મોહનભાઈની ભાવના મૂર્તિમંત બની રહી હતી. પોતાના વિચારોને નક્કર રૂપ મળવાથી મોહનભાઈ ઘણા ઉત્સાહમાં આવી ગયા. તેમણે જગજીવનભાઈ પટેલને કહ્યું, “જુઓ પટેલ, આપણા નિશ્ચયનો ડંકો વાગી ગયો છે. હવે ગુરુદેવને રાજગિરી સુધી પહોંચાડવા માટે આપણે કમર કસવાની છે.” વિહારનો નિર્ધાર :
આ રીતે આખો નકશો બદલાઈ ગયો. સમયચક્ર બદલાઈ ગયું. વિહારની દિશા નિર્ધારિત થઈ ગઈ. પૂર્વ ભારતના દરેક ક્ષેત્રોમાં સંઘોની મિટિંગ થવા લાગી. ગુરુદેવો આ તરફ પધારે છે તે કલ્પનાથી જ સૌના મન-મયૂર નાચી ઊઠ્યા હતા. ગોંડલ સંપ્રદાયના પોતાના ગુરુદેવોના અહીં ઘરઆંગણે પદાર્પણ થાય તે વાત વિચારની સીમાથી પરે હતી. તેની જગ્યાએ કલ્પના આજે નક્કર હકીકત બની મૂર્તિમંત થવાની હતી.
બનારસમાં ગોચરી માટે, અભ્યાસ માટે કે કોઈ પણ કારણથી જયંતમુનિને બહાર જવાનું થાય ત્યારે તેમની સાથે રહેવા માટે મોતીલાલ નામના એક માણસની નિમણૂક કરી હતી. વિહારમાં પણ મોતીલાલને સાથે રાખવાનું નક્કી કર્યું હતું. તે ઉપરાંત હજુ એક હોશિયાર માણસની જરૂરત હતી. જુઓ, કુદરત કેવી રીતે માણસ આપે છે!
વિહારને હજુ બે દિવસની વાર હતી. દરમિયાન મુનિશ્રી બનારસના જૂના કિલ્લા તરફ દિશા મેદાન” અર્થે પધાર્યા હતા. એ સમયે એક યોગ બન્યો. એક માણસ ત્યાં જંગલમાં ઝાડવા પાસે ઊભોઊભો કોગળા કરતો હતો. તપસ્વી સંતો જોઈને આ માણસે નમસ્કાર કર્યા.
પૂ. તપસ્વી મહારાજે પૂછયું, “તારું નામ શું છે?” પેલા માણસે જવાબ આપ્યો, “ગુરુજી, મારું નામ હીરાસિંગ છે.” પૂ. તપસ્વી મહારાજે તેની સાથે વધારે વાત કરી અને પૂછ્યું, “તું ક્યાં રહે છે?”
“ચકિયા.” એટલું કહીને હીરાસિંગે ચકિયા ગામનો પરિચય આપ્યો, જે વારાણસીથી થોડે દૂર છે.
ગુરુમહારાજે ફરી પૂછ્યું, “અહીં કેમ આવ્યો છે?” હીરાસિંગ બોલ્યો, “કામની શોધમાં.”
વિહારની બદલાતી દિશા 3 171