Page Text
________________
બહેનો હવે એકદમ નિશ્ચિત થઈ ગયાં હતાં. તેઓ બોલ્યાં, “ગુરુમહારાજ, અમે તો ઝરિયાથી જ સંકલ્પ કરીને નીકળ્યાં છીએ કે ગુરુમહારાજને વહોરાવ્યા પછી જ મોઢામાં કશું નાખવું. હજુ અમે ડબરાના ઢાકણાં પણ ખોલ્યાં નથી. સ્થાનકે ગયા પછી અને લાભ લીધા પછી અમે દાતણપાણી કરશું. આપ પધારો. અમે વાટ જોઈને બેઠાં છીએ.”
પૂ. તપસ્વી મહારાજ અને શ્રી જયંતમુનિજી ફરીથી સ્ટેશને આવ્યા પછી બધાં બહેનો તેમની સાથે ચાલી નીકળ્યાં. રસ્તે ચાલતાચાલતાં બહેનો ગુજરાતીમાં ગીત ગાવા લાગ્યાં. સાથે સાથે મહાવીરસ્વામીનો જયજયકાર કરતાં હતાં. સ્થાનિક જનતાને પણ આ જોઈ ખૂબ આશ્ચર્ય થયું હતું. એ વખતે ઝરિયામાં વિધવા બહેનો માટે કાળા સાડલા પહેરવાનો રિવાજ હતો અને કચ્છી બહેનો મરૂન કલરનો સાડલો પહેરતાં. લગભગ બધાં મોટી ઉંમરનાં હતાં અને કાળા-મરુન સાડલાવાળાં સૌથી વધારે હતાં. વારાણસીમાં કાળા સાડલા પહેરવાનો રિવાજ ન હોવાથી જોનારાને ખૂબ આશ્ચર્ય લાગતું હતું. બહેનો ગીતમાં બોલતાં હતાં કે “આજ ગુરુનાં દર્શન થવાથી અમે તો ગુલાબી સાડી પહેરી છે અને મારી ચૂંદડીમાં ચાર ચાર ફૂલ.”
ઝરિયાનાં શાણા અને ચતુર બહેનો ધર્મસ્થાનકે પહોંચ્યા પછી ભાવ-વિભોર બની ગયાં. મગનભાઈનાં ભાભી ઝબકબહેન, તેમનાં પત્ની બહેનીબહેન અને તેમનાં બહેન લાભુબહેન, કચ્છનાં ડાહીબહેન, પાથરડીહવાળાં બહેનો, વિરજીભાઈ સંઘવીના ઘેરથી ચંચળબહેન, ચંચળબહેન માટલિયા, ગોદાવરીબહેન માટલિયા, ઝબકબહેન (બીજા) ઇત્યાદિ બહેનો સર્વપ્રથમ શ્રાવિકારૂપે વારાણસી દર્શન કરવા આવ્યાં હતાં. તેઓ ત્રણ દિવસ રોકાયાં અને પ્રવચન અને સેવાનો લાભ લીધો. ઝરિયા સંઘ સાથેનો ગાઢ ભક્તિસંબંધ સ્થાપિત કરીને તેઓ ગયાં. મુનિશ્રી ઝરિયામાં ચાતુર્માસ કરે તેવી વિનંતી અત્યારથી જ કરી ગયાં. ખરેખર, અત્યાર સુધી ભક્તિભાવમાં અને શાસનપ્રભાવમાં ઝરિયા મોખરે રહ્યું છે, જે આગળનાં પ્રકરણોમાં વિશેષરૂપે જાણવા મળશે.
કાશીમાં પદાર્પણ 149
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |