Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek

SR No.: 023252
Original Sutra Author: N/A
Author: Harshad Doshi
Publisher: Jain Academy
Publication Year: 2006
Total Pages: 532
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 165

રાજી થઈ ગયાં. જેમ કબૂતર ઊડીને દાણા પર આવે તેમ જયજયકાર બોલતા બોલતા, બધી બહેનો દોડીને મહારાજશ્રી પાસે પહોંચી ગયાં.
બધાની આંખોમાં હર્ષનાં અને આશ્ચર્યનાં આંસુ હતાં અને બોલવા લાગ્યાં, “અરે ગુરુ મહારાજ, બહુ સારું થયું, તમે અહીં પધારી ગયા છે. અમારી પાસે નથી સરનામું કે નથી તમારા ઠેકાણાનો ખ્યાલ. અમે તો બહુ મોટી ભૂલ કરી છે. કાશીનું નામ લઈને કાશી આવી ગયા. અમે ત્રણ વાગ્યાના આવ્યા છીએ. સ્ટેશનમાં આવ્યા પછી અમે મૂંઝાઈ ગયા હતા. ક્યાં જવું? નવકાર મંત્રનો જાપ કરતા હતા. મહાવીર સ્વામીએ આપને અમારી પાસે મોકલી આપ્યા. અમે તો ધન્ય થઈ ગયા. અમારી પહાડ જેવડી ભૂલ થઈ ગઈ અને ગાડુંએક ચિંતા દૂર થઈ ગઈ.” ઝરિયાનાં આનંદી બહેનોઃ
ઝરિયાનાં બહેનો ગાડું ભરીને તો શું, ચપટી પણ ચિંતા કરે તેવાં લાગ્યાં નહીં. ઝરિયાનાં બહેનો બધાં મસ્ત સ્વભાવનાં હતાં. બહેનો હસી-મજાકવાળાં અને આનંદી સ્વભાવવાળાં હતાં. તેઓ જોર જોરથી વાતો કરવાની ટેવવાળાં હતાં.
ગુરુ મહારાજે પૂછવું, “ક્યાંથી આવો છો?” બહેનો બોલી, “ઝરિયાથી.”
પૂર્વ ભારતમાં ઝરિયા સૌથી જૂનું ક્ષેત્ર છે. ત્યાં લગભગ સો ઘરનો સમુદાય છે. એ વખતે ધનબાદ સંઘનો હજી જન્મ પણ થયો ન હતો.
પૂ. તપસ્વી મહારાજ બોલ્યા, “ઝરિયામાં શું સૌ ભાઈઓ ગરિયા (ભમરડા) ફેરવે છે? તમને આમ એકલાં મોકલી આપ્યાં? સાથે કોઈ ભાઈ માણસ નથી?”
ઝરિયાથી આ બધાં બહેનો લાભુબહેનનાં નેતૃત્વમાં આવ્યાં હતાં. લાભુબહેન દુઃખાયેલા (વિધવા) હતાં અને તેમના ભાઈ મગનભાઈના પરિવાર સાથે જોડાયેલાં હતાં. તેઓ ઘણા જ હોશિયાર હતાં અને બોલવામાં ફરાટ (આખાબોલા) હતાં. પૂ. તપસ્વી મહારાજના સવાલનો જવાબ લાભુબહેને તરત જ આપ્યો, “ગુરુદેવ, અમે એક પણ ઠોઠું હારે (સાથે) લાવ્યા નથી.”
પૂ. તપસ્વી મહારાજ ખૂબ હસ્યા. ત્યારબાદ પૂ. તપસ્વી મહારાજ જ્યારે પણ વ્યાખ્યાન વાંચતા ત્યારે આ વાતને યાદ કરી શ્રાવકોને કહેતા કે તમે તો બધા “ઠોઠું છો. તમારા ઘરની લગામ અને ધર્મની લગામ બાઈઓના હાથમાં છે. બધાં બહેનો ખુશ ખુશ થઈ જતાં હતાં.
મહારાજશ્રીએ કહ્યું, “તમે હજુ અડધો કલાક સ્ટેશન પર જ બેસો. દાતણ-પાણી કરી લો. અમે પાછા અહીં જ આવીશું. પછી સાથે ચાલીશું.”
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 148