________________
આગ્રાના લોહામંડી જૈન ભુવનમાં પગ મૂકતાં જ સંતોને હર્ષાનુભૂતિ થઈ. આગ્રા ચાતુર્માસનો સારી રીતે શુભારંભ થવાથી દીપી ઊઠ્યું હતું. આગ્રા લોહામંડીના શ્રાવકો ગુજરાતના સંત માટે ખૂબ જ લાગણી ધરાવતા હતા. અહીં ઘણાં વરસો પહેલાં લીંબડી સંપ્રદાયના કવિરત્ન શ્રી નાનચંદજી મહારાજ તથા સંતબાલજી પધાર્યા હતા. તેઓ ખૂબ જ સારી છાપ મૂકીને ગયા હતા. તેનું મીઠું પરિણામ આપણા મુનિઓને મળી રહ્યું હતું. તપસ્વીજી મહારાજને જૈન ભવન અને લોહામંડીના શ્રાવકસંઘ ખૂબ જ રુચિકર લાગ્યા. તેઓ શ્રાવકો સાથે વાત કરતી વખતે ખીલી ઊઠતા હતા. શ્રી પારસમલ જૈન તથા તેમનાં પત્ની કૈલાસવતી જૈન તપસ્વી મહારાજનાં ચરણોમાં વિશેષ અનુરાગ રાખતાં હતાં.
શેઠ રતનલાલ જૈન સંઘના અધ્યક્ષ હતા. તેઓ બહુ જ ગુણી હતા અને હંમેશ સેવામાં તત્પર રહેતા હતા. આખા લોહામંડીના વેપારી સમાજમાં તેમજ રાજકીય સમાજમાં તેમનું ઘણું સન્માન હતું. તેઓ ગુણગ્રાહી વ્યક્તિ હતા. જૈન ભવનના નિર્માણમાં તેમણે સોળ આના ભોગ આપ્યો હતો. શ્રાવક સમુદાય અને યુવકો તેમનું ઘણું જ માન જાળવતા. પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજ પ્રત્યે રતનલાલજીને ઊંડું આકર્ષણ હતું. લોહામંડી શ્રાવક સમાજ દીપતો હોવાથી બધી ધર્મકરણી સારી એવી સંખ્યામાં થતી અને પારણાં-પ્રભાવના પણ ઉત્સાહ સાથે ઊજવાતાં હતાં.
આગ્રામાં પંજાબી જૈન કુટુંબો પણ હતાં અને તેઓ પણ મુનિજીના ચાતુર્માસનો લાભ લઈ રહ્યાં હતાં. દેશના ભાગલા પડવાથી હજારો સ્થાનકવાસી પંજાબી પરિવારો દિલ્હી, કાનપુર, આગ્રા, ઝાંસી, અલ્હાબાદ, વારાણસી વગેરે શહેરોમાં આવી ચડ્યા હતા. આપણા સંઘોએ પંજાબી જૈન ભાઈઓની યથાસંભવ મદદ કરી હતી. દેશના ભાગલા પડ્યા એટલે પંજાબની હિંદુ જનતાને કેટલું નુકસાન થયું હતું તેનો જયંતમુનિને પૂરો ખ્યાલ હતો. તેમને પંજાબી શ્રાવકો માટે ઊંડી લાગણી બંધાઈ હતી. આગ્રામાં પણ થોડા પંજાબી પરિવારો આવી વસ્યા હતા. ચૈનલાલજી તેમાંના એક પંજાબી શ્રાવક હતા. ચૈનલાલજી પાસેથી પંજાબ સંઘની બધી વાતો સાંભળવા મળી. સિયાલકોટ, રાવલપિંડી ઇત્યાદિ આપણા સ્થાનકવાસી જૈનોનાં મોટાં કેન્દ્રો પાકિસ્તાનમાં ચાલ્યાં ગયાં. ત્યાંના સુખી શ્રાવકો કરોડોની સંપત્તિ મૂકી આજે દિલ્હી-આગ્રામાં બહુ મુશ્કેલીથી સ્થિર થયા હતા. પંજાબનાં ભાઈ-બહેનોએ પ્રથમ દર્શન કર્યાં ત્યારે તેમનો આ ભયંકર ઇતિહાસ સાંભળી મુનિજીની આંખમાંથી દુઃખનાં આંસુ વહી ગયાં.
ભગવાન કુંભારની વિદાય :
ભગવાન, જે સાવરકુંડલાથી મુનિરાજ સાથે આગ્રા સુધી આવ્યો હતો. તે હવે વિદાય લેવાનો હતો. ભગવાન કુંભાર ૧૩૦૦ કિ.મી. મુનિજી સાથે ચાલ્યો હતો. ક્યારેય પણ તેણે આળસ કરી ન હતી, તેમજ કોઈ જાતની ફરિયાદ પણ કરી ન હતી. તેણે આઠસો માઈલ અને ચાર મહિના
ઉત્તરપ્રદેશની અનુભવયાત્રા D 115