________________
ઉત્તરપ્રદેશની અનુભવયાત્રા
યુ.પી. એટલે ઉત્તર પ્રદેશ ખરેખર અન્નભંડાર છે. પગ રાખતાં જ ચારે તરફ હરિયાળાં, ફસલથી ભરપૂર ખેતરો નજરે ચડતાં હતાં. આવા કાળા ઉનાળે પણ નહેરના પાણીનો લાભ મળવાથી ખેતી હરિયાળી રહેતી હતી. ખેડૂતો ઘણા જ મહેનતુ અને મજબૂત બાંધાના જોવામાં આવ્યા. આ પ્રદેશમાં બ્રાહ્મણ અને ક્ષત્રિયોને પ્રાધાન્ય હતું. આપણે ત્યાં વેપારી વણિક કોમનું જનતામાં સન્માન છે. જ્યારે યુપી.માં વણિકને કોઈ પૂછતું નથી. ત્યાં વાણિયાનો દરજ્જો ખૂબ નીચો છે. અહીં ઊંચી જાતના વાણિયા ખાસ નજરે પડતા નથી. જ્યારે અહીં મારવાડી ભાઈઓ વગદાર ગણાતા. સ્થાનિક પ્રજા તેને આદરની દૃષ્ટિથી જુએ છે. મોટાભાગની પ્રજા ખેતીના કામમાં વ્યસ્ત છે.
ઉત્તરપ્રદેશમાં પ્રવેશ થયા પછી બધું આનંદરૂપ લાગવા માંડ્યું. માણસોનો વ્યવહાર પણ બદલાઈ ગયો. સંત તરીકે ઘણું સન્માન મળતું હતું. અહીંના ગામમાં વિશાળ ભજનમંડળીઓ પણ હોય છે. જયંતમુનિજીએ દરેક ગામમાં પદાર્પણ થયા પછી ભજનમંડળીને નિમંત્રણ આપવાનો ક્રમ ચાલુ રાખ્યો. મંડળીઓ રાત્રિના અગિયાર વાગ્યા સુધી ભજનોની રમઝટ બોલાવતી. ત્યારપછી થોડો ઉપદેશ આપવામાં આવતો. ઉચ્ચના વર્ગના લોકોમાં નિરામિષ આહારીઓની સંખ્યા વધારે છે. અહીં સાકલદીપી તથા કનોજિયા બ્રાહ્મણો લગભગ નિરામિષ જોવા મળે છે.
ગૃહસ્થોનાં ઘર પણ વિશાળ, મોટા ઘેરાવાળાં અને કૃષિસાધનોથી ભરપૂર દેખાય છે. દરવાજામાં સીધી રીતે પ્રવેશ થઈ શકતો નથી. બે
